Željko Obradović

Željko Obradović

Obradović jako trener Fenerbahçe Ülker w 2019.
Partizan NIS Belgrad
Trener
Pełne imię i nazwisko	Želimir "Željko" Obradović
Data i miejsce urodzenia	7 marca 1960 Čačak
Wzrost	184 cm
Kariera
Aktywność	1980–1991
Draft	1982 niewybrany
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1980–1984 KK Borac Čačak 1984–1991 KK Partizan
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1979  Jugosławia U–19 1988–1990  Jugosławia
Kariera trenerska Lata Drużyna 1991–1993 KK Partizan 1993–1994 Joventut Badalona 1994–1997 Real Madryt 1995 Jugosławia (asystent) 1995–2000 Jugosławia 1997–1999 Benetton Treviso 1999–2012 Panathinaikos 2004–2005 Serbia i Czarnogóra 2013–2020 Fenerbahçe Doğuş od 2021 Partizan NIS Belgrad
Dorobek medalowy Zawodnicze Mistrzostwa świata złoto 1990 Argentyna koszykówka Igrzyska olimpijskie srebro Seul 1988 koszykówka Igrzyska Dobrej Woli złoto 1990 USA koszykówka Trenerskie Igrzyska olimpijskie srebro Atlanta 1996 koszykówka Mistrzostwa świata złoto 1998 Grecja koszykówka Mistrzostwa Europy złoto 1997 Hiszpania koszykówka brąz 1999 Francja koszykówka

Želimir „Željko” Obradović, cyr. Желимир Жељко Обрадовић (ur. 9 marca 1960 w Čačaku, Serbia - daw. Jugosławia^[1]) – serbski trener koszykarski, wcześniej reprezentant Jugosławii jako koszykarz występujący na pozycji rozgrywającego, olimpijczyk, po zakończeniu kariery zawodniczej – trener koszykarski, obecnie trener Partizana NIS Belgrad.

Kariera zawodnicza

Obradović rozpoczął swoją karierę koszykarską, grając w klubie z rodzinnego miasta - Borac Čačak. Spędził tam sześć lat po czym latem 1986 roku odszedł do stołecznego Partizanu. Wraz z nim do klubu trafili 18-letni Vlade Divac, 19-letni Aleksandar Đorđević i 20-letni Žarko Paspalj.

Obradović spędził w Partizanie pięć sezonów, zdobywając w sezonie 1986/87 mistrzostwo Jugosławii i awansował w następnym sezonie do Final Four Pucharu Mistrzów (obecnie Euroliga). W kolejnym sezonie KK Partizan zdobył Puchar Jugosławii i Puchar Koracia, a Obradović stał jednym z najlepszych playmakerów w kraju.

Dobra gra Željko nie pozostała niezauważona i 28-letni koszykarz pojechał z reprezentacją Jugosławii na igrzyska olimpijskie w Seulu w 1988 roku. Tam koszykarze z Bałkanów byli gorsi tylko od ZSRR i zdobyli srebrne medale^[2]. Dwa lata później, wciąż z Obradoviciem w składzie, na mistrzostwach Świata w Argentynie Jugosłowianie zrewanżowali się Rosjanom, pokonując ich w finale 92:75 i zdobywając złote medale.

Jego kariera miała kres właśnie po mundialu w Argentynie, gdy został skazany na rok więzienia za potrącenie pieszego w wypadku samochodowym. Karę odbył, ale czynnie do koszykówki nie był w stanie wrócić. W 1991 roku zakończył karierę, z miejsca zostając nowym trenerem Partizanu.

Kariera trenerska

Obradović przez niecałe dwadzieścia lat swojej kariery jako trener wypracował sobie rekordowy dorobek. Siedmiokrotnie wygrywał rozgrywki Euroligi i to z czterema różnymi klubami, dwukrotnie Puchar Saporty (z dwoma zespołami), kilkanaście tytułów mistrzowskich, puchary krajów, a w dorobku także złoto i srebro z reprezentacją Jugosławii.

Najwięcej sukcesów odniósł w Panathinaikosie Ateny, którego szkoleniowcem jest nieprzerwanie od lata 1999 roku. Dzięki niemu klub stał się jednym z najlepszych w Europie - PAO pod jego wodzą czterokrotnie sięgnęło po wygraną w Eurolidze, dziesięciokrotnie w lidze Grecji i sześć razy w pucharze kraju.

Obradović rozmawia z koszykarzami PAO w przerwie meczu, sezon 2007/08

W 2007 roku po raz drugi w historii wywalczył potrójną koronę, którą określa się Triple Crown. Po raz pierwszy Obradović osiągnął to 15 lat wcześniej, kiedy jego KK Partizan zdobył mistrzostwo i puchar Jugosławii, a na europejskich parkietach nie miał sobie równych w Eurolidze.

Dwa lata później osiągnął to po raz trzeci, a przy okazji sprawił wielką radość sympatykom PAO, gdyż jego zespół nie dość, że sięgnął po potrójną koronę, to na dodatek za każdym razem kosztem rywala zza miedzy - Olympiakosu Pireus. Koniczynki rozprawiły się z koszykarzami z Pireusu w finale mistrzostw i Pucharu Grecji, a w Eurolidze wyeliminowali rywali w półfinale.

25 czerwca 2021 został trenerem Partizana NIS Belgrad^[3].

Osiągnięcia

Obradović jako trener Fenerbahçe Ülker w 2013.

Obradović i Aleksandar Đorđević w sierpniu 2015.

Obradović, trener Panathinaikosu, w listopadzie 2007.

Stan na 4 czerwca 2021, na podstawie^[4][5], o ile nie zaznaczono inaczej.

Zawodnicze

Drużynowe

• Mistrz:
  • Jugosławii (1987)
  • II ligi jugosłowiańskiej (1981)
• Wicemistrz Jugosławii (1988, 1989, 1991)
• Brąz Euroligi (1988)
• Zdobywca pucharu:
  • Koracia (1989)
  • Jugosławii (1989)

Reprezentacja

• Mistrz:
  • świata (1990)
  • Igrzysk Dobrej Woli (1990)
• Wicemistrz olimpijski (1988)
• Lider igrzysk olimpijskich w skuteczności rzutów za 3 punkty (1988 – 63,6%)^[6]
• Uczestnik mistrzostw świata U–19 (1979 – 4. miejsce)

Trenerskie

Drużynowe

• Mistrzostwo:
  • Euroligi (1992, 1994, 1995, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2017)
  • Eurocup (1997)
  • Grecji (2000, 2001, 2003–2011)
  • Jugosławii (1992)
  • Turcji (2014, 2016–2018)
  • ligi katalońskiej (1994)
• Wicemistrzostwo:
  • Euroligi (2001, 2016, 2018)
  • Suproligi (2001)
  • Hiszpanii (1997)
  • Turcji (2019, 2021)
  • Włoch (1999)
  • Grecji (2012)
• Brąz:
  • Euroligi (1998, 2005)
  • ACB (1995)
  • ligi greckiej (2002)
  • pucharu Hiszpanii (1996)
• IV miejsce w Eurolidze (1996, 2006, 2012, 2015, 2019)
• Puchar:
  • Saporty (1997, 1999)
  • Grecji (2003, 2005–2009, 2012)
  • Jugosławii (1992)
  • Turcji (2016, 2019, 2020)
  • prezydenta Turcji (2013, 2016, 2017)
• Superpuchar Włoch (1997)
• II miejsce w pucharze:
  • Jugosławii (1993)
  • Włoch (1998)
  • Grecji (2000, 2001, 2010, 2011)
  • Turcji (2015)
  • prezydenta Turcji (2014)

Indywidualne

• Trener roku:
  • Euroligi (1994, 1995, 2007, 2011, 2017)
  • ligi greckiej (2000, 2007, 2009, 2011)
• Zaliczony do grona 50. najwybitniejszych osobowości Euroligi (2008)^[7]

Reprezentacyjne

(* – jako asystent)

• Mistrzostwo:
  • świata (1998)
  • Europy (1995*, 1997)
• Wicemistrzostwo olimpijskie (1996)
• Brązowy medal mistrzostw Europy (1999)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na euroleague.net (ang.)
• Profil na legabasket.it (wł.)