|
 |
| Informacje podstawowe |
| Postać izolowana | ﭖ |
| Postać początkowa | ﭖـ |
| Postać środkowa | ـﭖـ |
| Postać końcowa | ـﭖ |
| Podstawowe pismo | arabskie |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
ﭖ – litera rozszerzonego alfabetu arabskiego, wykorzystywana w językach: paszto, perskim i urdu[1][2][3]. Używana jest do oznaczenia dźwięku [p], tj. spółgłoski zwartej z retrofleksją bezdźwięcznej.
Litera ta występowała także w alfabecie języka osmańskiego[4].
Postacie litery
| Postać: | izolowana | końcowa | środkowa | początkowa |
|---|
Wygląd:
| ﭖ | ـﭖ | ـﭖـ | ﭖـ |
|---|
Kodowanie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Pashto language, alphabet and pronunciation, omniglot.com [dostęp 2020-10-02] .
- ↑ Persian alphabet, pronunciation and language, omniglot.com [dostęp 2020-10-02] .
- ↑ RichardR. Delacy RichardR., Beginner's Urdu script, Lincolnwood, Ill.: NTC/Contemporary Pub, 2001, XV–XVI, ISBN 0-07-141987-X, OCLC 52770901 [dostęp 2020-10-02] .
- ↑ Turkish language, alphabets and pronunciation, omniglot.com [dostęp 2020-10-02] .
