(121) Hermione
 Hermione i jej księżyc | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia | 12 maja 1872 |
| Numer kolejny | 121 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu | |
| Półoś wielka | 3,4450 au |
| Mimośród | 0,1355 |
| Peryhelium | 2,9782 au |
| Aphelium | 3,9118 au |
| Okres obiegu wokół Słońca | 6 lat 144 dni |
| Średnia prędkość | 15,97 km/s |
| Inklinacja | 7,60° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 209,0±4,7 (265×180×180) km |
| Masa | 9,3×1018 kg |
| Średnia gęstość | 1,8 g/cm3 |
| Okres obrotu | (5 h 13 min 14 s) h |
| Albedo | 0,05 |
| Jasność absolutna | 7,3m |
| Typ spektralny | |
| Średnia temperatura powierzchni | śred. ~152 K |
| Satelity naturalne | 1 (S/2002 (121) 1) |
(121) Hermione – planetoida z pasa głównego asteroid.
Odkrycie
Planetoida ta została odkryta 12 maja 1872 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwana planetoidy pochodzi od Hermiony, córki Menelaosa i Heleny w mitologii greckiej.
Orbita
Orbita (121) Hermione nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 7,60°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 6 lat i 144 dni, krążąc w średniej odległości 3,45 j.a. od Słońca. Mimośród jej orbity wynosi w przybliżeniu 0,14. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 16 km/s.
Właściwości fizyczne
Hermione jest dość dużym obiektem wśród planetoid pasa głównego – ma nieregularny kształt i średnicę 265×180×180 km. Albedo jej jest małe i wynosi 0,05. Jej jasność absolutna to 7,3m. Jest planetoidą, która zaliczana jest to typu C. Obraca się wokół własnej osi w czasie nieco dłuższym niż 5 godziny i 13 minut.
Naturalny satelita
Hermione posiada jednego satelitę, który oznaczony jest prowizorycznie S/2002 (121) 1. Niektórzy astronomowie nazywają go nieoficjalnie LaFayette.
Zobacz też
Bibliografia
- (121) Hermione w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (121) Hermione w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: F. Marchis/University of Berkeley, Licencja: CC BY-SA 4.0
AO observation of 121 Hermione with Keck telescope. The primary is clearly resolved on the left image. Low level image as displayed on the right image shows the presence of the moonlet secondary.