(133) Cyrene
| ||
| Odkrywca | James Watson | |
| Data odkrycia | 16 sierpnia 1873 | |
| Numer kolejny | 133 | |
| Charakterystyka orbity (J2000) | ||
| Przynależność obiektu | pas główny | |
| Półoś wielka | 3,0655 au | |
| Mimośród | 0,1370 | |
| Peryhelium | 2,6455 au | |
| Aphelium | 3,4854 au | |
| Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 135 dni | |
| Średnia prędkość | 17,03 km/s | |
| Inklinacja | 7,22° | |
| Charakterystyka fizyczna | ||
| Średnica | 66,57 km | |
| Masa | 3,1 × 1017 kg | |
| Średnia gęstość | 2,0? g/cm3 | |
| Okres obrotu | 12,708 h | |
| Albedo | 0,2563 | |
| Jasność absolutna | 7,98m | |
| Typ spektralny | Typ S? | |
| Średnia temperatura powierzchni | ~133 K | |
(133) Cyrene – duża planetoida pasa głównego asteroid.
Odkrycie
Została odkryta 16 sierpnia 1873 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwa planetoidy pochodzi od Kyrene, nimfy z mitologii greckiej.
Orbita
(133) Cyrene krąży w średniej odległości 3,06 j.a. od Słońca (okres obiegu to 5 lat i 135 dni). Jeden pełny obrót wokół własnej osi wykonuje w czasie 12,7 godziny.
Składa się najprawdopodobniej z krzemianów oraz niklu-żelaza.
Zobacz też
Bibliografia
- (133) Cyrene w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (133) Cyrene w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (133) Cyrene w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)