(137) Meliboea
| ||
| Odkrywca | Johann Palisa | |
| Data odkrycia | 21 kwietnia 1874 | |
| Numer kolejny | 137 | |
| Charakterystyka orbity (J2000) | ||
| Przynależność obiektu | Pas główny | |
| Półoś wielka | 3,1132 au | |
| Mimośród | 0,221 | |
| Peryhelium | 2,425 au | |
| Aphelium | 3,801 au | |
| Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 186 dni 4 godziny | |
| Średnia prędkość | 16,66 km/s | |
| Inklinacja | 13,43° | |
| Charakterystyka fizyczna | ||
| Średnica | 145,4 km | |
| Masa | 3,2×1018 kg | |
| Średnia gęstość | ? g/cm3 | |
| Okres obrotu | (15 h 7 min 48 s) h | |
| Albedo | 0,050 | |
| Jasność absolutna | 8,05m | |
| Typ spektralny | Typ C | |
| Średnia temperatura powierzchni | ~158 K | |
(137) Meliboea – duża, bardzo ciemna planetoida krążącą w pasie głównym asteroid.
Odkrycie
(137) Meliboea została odkryta 21 kwietnia 1874 w Austrian Naval Observatory (Pula, półwysep Istria) przez Johanna Palisę, jako druga z wielu odnalezionych później przez niego. Nazwa planetoidy pochodzi od Meliboi, która była okeanidą i matką króla Likaona w mitologii greckiej.
Orbita
Planetoida krąży w średniej odległości 3,11 jednostek astronomicznych od Słońca (okres obiegu to 5 lat i 186 dni). Jest obiektem o średnicy ok. 145,4 km (jeden pełny obrót wokół własnej osi wykonuje raz na 15 godzin i 8 minut). Jest największym obiektem rodziny planetoidy Meliboea. Spośród całej rodziny jedynie (791) Ani dorównuje jej rozmiarami.
Składa się najprawdopodobniej z węglanów.
Zobacz też
Bibliografia
- (137) Meliboea w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (137) Meliboea w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (137) Meliboea w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)