(216) Kleopatra

(216) Kleopatra
Ilustracja
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
Odkrywca

Johann Palisa

Data odkrycia

10 kwietnia 1880

Numer kolejny

216

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

2,7938 au

Mimośród

0,2504

Peryhelium

2,0943 au

Aphelium

3,4934 au

Okres obiegu
wokół Słońca

4,67 lat

Średnia prędkość

17,82 km/s

Inklinacja

13,11°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

217×94×81 km

Masa

ok. 3 × 1018 kg

Średnia gęstość

ok. 3,6 g/cm3

Okres obrotu

(5 h 23 min 6 s) h

Albedo

0,1164

Jasność absolutna

7,3m

Typ spektralny

Typ M

Satelity naturalne

Alexhelios
Cleoselene

(216) Kleopatraplanetoida z pasa głównego okrążająca Słońce w ciągu 4 lat i 245 dni w średniej odległości 2,79 j.a.

Odkrycie

Została odkryta 10 kwietnia 1880 roku w obserwatorium marynarki wojennej w Puli (Istria) przez Johanna Palisę. Nazwa pochodzi od Kleopatry, ostatniej królowej Egiptu.

Właściwości

Była pierwszą planetoidą przebadaną wiązką radiową, wysłaną z radioteleskopu w Arecibo (Portoryko). Kształtem przypomina kość lub hantle. Należy do planetoid żelaznych, stosunkowo rzadko występujących. Średnia gęstość wynosi 3,6 g/cm³.

Naturalne satelity

Kleopatra i jej dwa księżyce (zdj. ESO)

24 września 2008 roku zidentyfikowano dwa księżyce tej planetoidy. Alexhelios (S/2008 (216) 1) ma rozmiar 5 km i okrąża ciało macierzyste w odległości ok. 775 km w czasie 4,2 dnia; Cleoselene (S/2008 (216) 2) ma 3 km i na jeden obieg potrzebuje ok. 1,4 dnia w średniej odległości 380 km[1].

(216) Kleopatra powstała na skutek połączenia się odłamków pozostałych po kolizji dużej planetoidy żelazno-skalistej w zamierzchłej przeszłości. Do kolejnego zderzenia doszło około 100 milionów lat temu, gdy planetoida została uderzona przez kolejny obiekt pod bardzo dużym kątem. Uderzenie nadało planetoidzie bardzo szybką rotację, powodującą wydłużony kształt. Doprowadziło również do wyrwania pierwszego księżyca. Drugi oderwał się około 10 milionów lat temu[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. Emily Lakdawalla: A dog-bone-shaped asteroid's two moons: Kleopatra, Cleoselene, and Alexhelios. The Planetary Society, 2011-02-23. [dostęp 2016-03-18]. (ang.).
  2. Kleopatra i jej księżyce. [w:] Nauka w Polsce [on-line]. PAP, 2011-02-26. [dostęp 2016-03-18].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

216 Kleopatra VLT (2021), deconvolved.pdf
Autor: VSO Very Large Telescope SPHERE/ZIMPOL team, Licencja: CC BY-SA 4.0
VLT/SPHERE image of the asteroid, deconvolved with the MISTRAL algorithm
Kleopatra moons - eso2113e.jpg
Autor: ESO/Vernazza, Marchis et al./MISTRAL algorithm (ONERA/CNRS), Licencja: CC BY 4.0
This processed image, based on observations taken in July 2017, shows the two moons of the asteroid Kleopatra (the central white object), AlexHelios and CleoSelene, which appear as two small white dots in the top-right and bottom-left corners of the picture. Kleopatra’s moons are difficult to see in the raw images — which were taken with the Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch (SPHERE) instrument on ESO’s VLT — owing to glare around the asteroid, inherent to this kind of adaptive-optics observations. To achieve this view, the images ofKleopatra have been processed to remove the glare and reveal the moons.