(532) Herculina
| ||
.png) | ||
| Odkrywca | Max Wolf | |
| Data odkrycia | 20 kwietnia 1904 | |
| Numer kolejny | 532 | |
| Oznaczenie tymczasowe | 1904 NY | |
| Charakterystyka orbity (J2000) | ||
| Przynależność obiektu | Pas główny | |
| Półoś wielka | 2,7705 au | |
| Mimośród | 0,1786 | |
| Peryhelium | 2,2757 au | |
| Aphelium | 3,2654 au | |
| Okres obiegu wokół Słońca | 4 lata 224 dni 10 godzin | |
| Średnia prędkość | 17,89 km/s | |
| Inklinacja | 16,31° | |
| Charakterystyka fizyczna | ||
| Średnica | 167,791 km | |
| Okres obrotu | (9 h 24 min 18 s) h | |
| Albedo | 0,285 | |
| Jasność absolutna | 5,81m | |
| Typ spektralny | S | |
| Satelity naturalne | brak | |
(532) Herculina – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 4 lat i 224 dni w średniej odległości 2,77 j.a. Została odkryta 20 kwietnia 1904 roku w Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl w Heidelbergu przez Maxa Wolfa. Planetoida została nazwana przez prof. Elię Millosevicha z Observatory of the Collegio Romano, jednak nie wiadomo kogo nazwa ta upamiętnia[1]. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (532) 1904 NY.
Księżyc
7 czerwca 1978 roku, w trakcie obserwacji zakrycia gwiazdy SAO 120774 o jasności 6,2m przez planetoidę (532) Herculina, dwóch niezależnych obserwatorów zarejestrowało kilkusekundowe powtórne zakrycie tej gwiazdy. Z interpretacji danych wynikało, że planetoidę może obiegać satelita o średnicy około 46 km w odległości mniej więcej 977 km[2]. Jednak dokładne obserwacje w 1993 roku, prowadzone przy pomocy Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, wykluczyły istnienie drugiego składnika[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer, 2003, s. 56–57. ISBN 3-540-00238-3.
- ↑ David W. Dunham. Satellite of Minor Planet 532 Herculina Discovered During Occultation. „The Minor Planet Bulletin”. 6 (2), s. 13–14, 1978. Bibcode: 1978MPBu....6...13D (ang.).
- ↑ Alex Storrs et al. Imaging observations of asteroids with Hubble Space Telescope. „Icarus”. 137 (2), s. 260–268, 1999. DOI: 10.1006/icar.1999.6047 (ang.).
Bibliografia
- (532) Herculina w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (532) Herculina w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (532) Herculina w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Astronomical Institute of the Charles University: Josef Ďurech, Vojtěch Sidorin, Licencja: CC BY 4.0
A three-dimensional model of 532 Herculina that was computed using light curve inversion techniques.