(7) Iris

(7) Iris
Ilustracja
Obraz powierzchni (7) Iris uzyskany przez Very Large Telescope
Odkrywca

John Russell Hind

Data odkrycia

13 sierpnia 1847

Numer kolejny

7

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

2,3858 au

Mimośród

0,2312

Peryhelium

1,8342 au

Aphelium

2,9373 au

Okres obiegu
wokół Słońca

3 lata 250 dni 6 godzin

Średnia prędkość

19,02 km/s

Inklinacja

5,53°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

225×190×190 km

Masa

ok. 1,0×1019 kg

Średnia gęstość

2,4 g/cm3

Okres obrotu

(7 h 8 min 20 s) h

Albedo

0,28

Jasność absolutna

5,51m

Typ spektralny

Typ S

Średnia temperatura powierzchni

śred. ~171 K
max. (+2 °C) 275 K

(7) Iris – siódma w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid pomiędzy Marsem a Jowiszem.

Odkrycie i nazwa

(7) Iris została odkryta przez Johna Russella Hinda w dniu 13 sierpnia 1847 roku w Londynie.

Nazwa planetoidy pochodzi od Iris, która była posłanką bogów oraz boginią i uosobieniem tęczy, powstawania chmur i deszczu w mitologii greckiej.

Orbita

Orbita planetoidy (7) Iris nachylona jest pod kątem 5,53° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,23. Ciało to krąży w średniej odległości 2,39 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 1,83 au, a aphelium 2,94 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lata i 250 dni.

Właściwości fizyczne

Jest to ciało, którego wielkość wynosi 225×190×190 km, jest więc to obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo (7) Iris – dość duże jak na planetoidę – to 0,28, jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,51m. Okres obrotu tego ciała określa się na 7 godzin i 8 minut, oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny orbity planetoidy pod kątem 85°, co powoduje, że toczy się ona niemal po swej trajektorii. W wyniku tak ułożonej osi obrotu przez niemal połowę roku iridiańskiego w okolicach biegunowych nie świeci Słońce, drugi biegun natomiast cały czas wystawiony jest na światło słonecznie – potem sytuacja się odwraca. Dodatkowo zjawisko takie doprowadza do znacznych różnic w temperaturze powierzchni stron nasłonecznionej i ciemnej w okresie tamtejszych zim i lat.

Powierzchnia planetoidy wykazuje również duże różnice w albedo. Na północnej półkuli znajdują się jasne obszary.

Iris składa się w dużej części z kompozytów żelazowo-niklowych oraz krzemianów z dużą ilością magnezu i żelaza. Jest ona prawdopodobnie źródłem pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami grupy L.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

7 Iris VLT (2021), deconvolved.pdf
Autor: VSO Very Large Telescope SPHERE/ZIMPOL team, Licencja: CC BY-SA 4.0
VLT/SPHERE image of the asteroid, deconvolved with the MISTRAL algorithm
Iris symbol (fixed width).svg
Autor: Kwamikagami, Licencja: CC BY-SA 4.0
symbol for asteroid 7 Iris