100 Dywizja Piechoty Lekkiej (III Rzesza)

100 Dywizja Piechoty Lekkiej 100. leichten Infanterie-Division
Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	10 grudnia 1940
Rozformowanie	styczeń 1943
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH
Skład	patrz tekst

100 Dywizja Piechoty Lekkiej (niem. 100. leichten Infanterie-Division) – dywizja wchodząca w skład 6 Armii, walczyła podczas bitwy stalingradzkiej, gdzie została okrążona i rozbita. Jej dowódcą był generał porucznik Werner Sanne.

W kwietniu 1943 r. jednostkę odtworzono jako 100 Dywizję Strzelców.

Skład dywizji

• 54 pułk strzelców
• 227 pułk strzelców
• 83 pułk artylerii
• 100 batalion rozpoznawczy
• 100 batalion przeciwpancerny
• 100 batalion inżynieryjny
• 100 batalion łączności
• 100 batalion remontowy
• 100 dywizyjny oddział zaopatrzenia
• 369 (Chorwacki) Pułk Piechoty (dołączony w październiku 1941 r.)

Dowódca

• Generalleutnant Werner Sanne, od 10 kwietnia 1940 do stycznia 1943^[1].

Zobacz też

• 100 Dywizja Strzelców (III Rzesza)

Przypisy

Bibliografia

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.

Linki zewnętrzne

• Lexikon-der-wehrmacht.de