100 tysięcy dolarów w słońcu
Gatunek | film drogi, przygodowy |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | 12 sierpnia 1964 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 130 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | Marcel Jullian, Henri Verneuil |
Główne role | Jean-Paul Belmondo, |
Muzyka | |
Zdjęcia | Marcel Grignon |
Scenografia | Robert Clavel, Marc Desages |
Montaż | Claude Durand |
Produkcja | Robert Clavel, Marc Desages |
Wytwórnia | Gaumont |
Dystrybucja |
100 tysięcy dolarów w słońcu (fr. Cent mille dollars au soleil, wł. 100.000 dollari al sole) – francusko-włoski film drogi z 1964 roku w reż. Henri Verneuila. Adaptacja powieści Claude'a Veillot z 1962 roku pt. Nous n'irons pas en Nigéria.
Opis fabuły
W jednym z saharyjskich krajów[a] bezwzględny Castigliano prowadzi firmę przewozową. Zatrudnia świetnych kierowców, którzy doskonale znają swój fach i mają duże doświadczenie. Pewnego dnia, Castigliano kupuje nowiutką ciężarówkę i załadowaną tajemniczym lecz wartościowym ładunkiem wartym 100 tysięcy dolarów, zamierza wysłać w daleki kurs ze świeżo zatrudnionym kierowcą – Steinerem. Nie podoba się to zwłaszcza Rocco, który podstępem wykrada wóz i wraz z jedną ze swoich kochanek "Pepą" (która umie prowadzić) zmierza do odbiorcy po odbiór zapłaty. Rozwścieczony Castigliano wysyła w pościg za uciekinierami swojego najlepszego kierowcę – Hervé'go. Ten rusza w drogę za sowitą zapłatą, zabierając ze sobą Steinera, który chce odwetu na Rocco, za utraconą robotę. Pościg ten, to swoisty pojedynek pomiędzy dwoma doskonałymi i doświadczonymi kierowcami znającymi trasę. Zdesperowany Rocco nie waha się przed niczym – próbuje zepchnąć w przepaść wóz Hervé'go i Steinera na górskiej drodze. W końcu, dopadnięty gdzieś na równinie z uszkodzonym wozem, nie ma skrupułów, aby użyć przeciwko kolegom broni. Rani Steinera i po sterroryzowaniu obydwóch przenosi cenny ładunek na ich sprawną ciężarówkę. Odjeżdża, pozostawiając kolegów na Saharze z (jednak) niezbędnymi do przetrwania zapasami żywności na kilka dni. Znający doskonale teren Hervé jest jednak w stanie pieszo, w szybkim tempie dotrzeć do autostrady i po kilku godzinach, w nieodległym mieście dopada zaskoczonego Rocco. Pomiędzy obydwoma "twardzielami" dochodzi do wyczerpującego pojedynku na pięści, a gdy już obydwaj są porządnie poobijani, Herve dowiaduje się od Rocca, że obydwaj trudzili się na daremno, bowiem "Pepa" niepostrzeżenie uciekła wraz z drogocennym ładunkiem. Obydwaj przyjaciele nie chowają do siebie wzajemnej urazy.
- Jean-Paul Belmondo – Rocco
- Lino Ventura – Herve Marec
- Bernard Blier – Mitch-Mitch
- Andréa Parisy – "Pepa"
- Gert Fröbe – Castigliano
- Reginald Kernan – Steiner
- Pierre Mirat – Halibi
- Doudou Babet – Khenouche
- Jacky Blanchot – klient w knajpie Halibiego
- Anne-Marie Coffinet – Angele
- Pierre Collet – pracownik Castigliano
- Louis Bugette – restaurator Orlando
- Henri Lambert – Robert, pobity klient Orlando
- Christian Brocard – mechanik Abdul
- Marcel Bernier – Marcel, mechanik w garażu Castigliano
- Paul Bonifas – doktor Magnart
- Louis Bugette – Zeze
- Marcel Policard – starzec-autostopowicz
i inni.
O filmie
Kolejny film jednego z czołowych twórców filmowych (scenarzysta i reżyser) kina francuskiego[1] okazał się być dużym sukcesem kasowym. Złożyły się na to głównie prosta i atrakcyjna fabuła typowego filmu przygodowo-sensacyjnego, połączona z doskonałym aktorstwem tuzów kina francuskiego połowy XX wieku (Belmondo, Ventura). We Francji był siódmym pod względem wpływów ze sprzedaży biletów filmem roku 1964 z przychodem blisko 3,5 miliona franków. Podobnie dużym sukcesem cieszył się we Włoszech, gdzie obejrzało go blisko 1,5 miliona widzów[2][3]. Spodobał się krytykom, chociaż nie jurorom festiwali filmowych w Cannes i Salonikach, gdzie nominowany do nagród za reżyserię Henri Verneuil nie otrzymał żadnej z nich[4][5]. Niektórzy porównywali go do, utrzymanej w podobnym klimacie, Ceny strachu – arcydzieła Clouzota z 1953[6]. Zupełnie odmienny los spotkał ten film za oceanem. W Stanach Zjednoczonych obraz miał swoją premierę dopiero w sierpniu 1965[7] i został dość sceptycznie przyjęty przez krytyków[8].
Dla reżysera Henri Verneuila sukces kasowy filmu okazał się być przepustką do kariery międzynarodowej, natomiast dla autora literackiego pierwowzoru na którym został oparty scenariusz filmu – Claude'a Veillot – był wstępem do wieloletniej twórczości jako współautora scenariuszy filmowych Yvesa Boisseta[5].
Galeria
Uwagi
- ↑ Nazwy miast widoczne na drogowskazach sugerują, że chodzi o Marokko
Przypisy
- ↑ Zbigniew Pitera: Leksykon reżyserów filmowych. Warszawa: WAiF, 1984, s. 334. ISBN 83-221-0166-X.
- ↑ BOX Office. France 1964 Top 10 (fr.). W: BOX Office [on-line]. [dostęp 2020-09-10].
- ↑ 100 000 dollars au soleil - Jean-Paul Belmondo. Box office 1964 (fr.). W: BOX Office [on-line]. [dostęp 2020-09-10].
- ↑ Cent mille dollars au soleil. Awards (ang.). W: IMDb [on-line]. [dostęp 2020-09-10].
- ↑ a b Cent mille dollars au soleil (fr.). W: Lumiere 2013. Grand Lyon Film Festiwal [on-line]. [dostęp 2020-09-10].
- ↑ Release of film Greed in the Sun (French: Cent mille dollars au soleil) (ang.). W: Arquus [on-line]. [dostęp 2020-09-10].
- ↑ Cent mille dollars au soleil (1964). Release Info (ang.). W: IMDb [on-line]. [dostęp 2020-09-10].
- ↑ Howard Thompson: Greed in the Sun' (ang.). W: The New York Times [on-line]. 1965-08-19. [dostęp 2020-09-10].
Linki zewnętrzne
- 100 tysięcy dolarów w słońcu w bazie IMDb (ang.)
- 100 tysięcy dolarów w słońcu w bazie Filmweb
Zobacz też
- Cena strachu (1953)
- Cena strachu (1977)
- Baza ludzi umarłych (1958)
Media użyte na tej stronie
Autor: Norbert Schnitzler, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Berliet GLC Viehtransporter in Wörth am Rhein beim Oldtimer-Treffen bei Daimler-Chrysler
Autor: mwanasimba from La Réunion, Licencja: CC BY-SA 2.0
Bahia palace