101 Batalion Saperów
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1939 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | kpt. sap. Henryk Kurowski | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa obrona Warszawy | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Warszawa | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | saperzy | |
| Podległość | GO gen. Czumy | |
101 Batalion Saperów (101 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego, improwizowany w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku.
Historia batalionu
101 Batalion Saperów został zorganizowany w Warszawie na podstawie rozkazu dowódcy Armii „Warszawa” wydanego 12 września 1939 roku Grupie gen. Czumy. Według tego rozkazu batalion saperów armii miał się składać z dowództwa i dwóch kompanii po cztery plutony oraz zmotoryzowanej kolumny saperskiej (konnej lub częściowo zmotoryzowanej) w sile plutonu bądź pół plutonu. Dowódca armii, generał dywizji Juliusz Rómmel nie widział potrzeby „dokładnego przestrzegania etatów wojennych”, lecz zastrzegł, że stany osobowe pododdziałów nie mogą być przekraczane. Batalion miał organizowany z nadwyżek saperów przebywających w stolicy. Autorem rozkazu był dowódca saperów Armii „Warszawa”, pułkownik saperów Stefan Langner[1]. Dowódcą batalionu został kapitan saperów Henryk Kurowski, który równocześnie pełnił funkcję dowódcy saperów Odcinka „Warszawa-Zachód”[2][3][4].
Przypisy
- ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 226-227.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 207, 291, 303.
- ↑ Porwit 1979 ↓, s. 146, 193.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 247, 426 kpt. sap. Henryk Kurowski (ur. 5 stycznia 1903 roku) w marcu 1939 roku pozostawał w rezerwie personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów..
Bibliografia
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Marian Porwit: Obrona Warszawy wrzesień 1939 r. Wspomnienia i fakty. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo „Czytelnik”, 1979.
- Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
| ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
