10TP
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Państwowe Zakłady Inżynierii (PZInż) |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja | Kołowo- gąsienicowy; zawieszenie Christiego |
| Załoga | 4 |
| Historia | |
| Prototypy | 1937 |
| Produkcja | 1935–1937 |
| Wycofanie | 1937 |
| Egzemplarze | 8 prototypów |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik benzynowy American de la France o mocy 240 KM |
| Transmisja | mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa | 130 |
| Pancerz | nitowany z płyt walcowanych, grubość: 16 – 20 mm |
| Długość | 5,40 m |
| Szerokość | 2,55 m |
| Wysokość | 2,20 m |
| Prześwit | 0,40 m |
| Masa | 12 800 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość | 50 km/h (po drodze na gąsienicach) |
| Zasięg | 210 km (po drodze) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata wz. 37 Bofors L/45 kal. 37 mm (zapas amunicji – 80 szt.) 2 karabiny maszynowe wz. 30 kal. 7,92 mm | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
PZInż 10TP – prototyp polskiego czołgu pościgowego (kołowo-gąsienicowego), zbudowanego przed II wojną światową.
Rys historyczny
W 1936 roku w Biurze Badań Technicznych Broni Pancernych przystąpiono do opracowania projektu czołgu kołowo-gąsienicowego 10TP, opartego na konstrukcjach czołgów amerykańskiego inż. Waltera Christie. Jeden wykonany w BBT czołg 10TP przeszedł w 1937 roku pierwsze próby fabryczne. W czołgu tym zastosowano wieżę Boforsa oraz silnik American LaFrance o mocy katalogowej 240 KM (w istocie podczas badań na hamowni BBT osiągnął on jedynie około 210 KM). Dalsze intensywne próby czołgu 10TP przeprowadzone na przełomie 1938/1939 roku wykazały szereg usterek. Najczęściej zawodziła skomplikowana wymienna trakcja kołowo-gąsienicowa czołgu. Dlatego też po pewnych doświadczeniach, projekt został anulowany na korzyść 14TP. Czołg został zniszczony we wrześniu 1939 roku, prawdopodobnie w wyniku walk z Niemcami.
Bibliografia
- Janusz Magnuski. Czołg 10TP. „Nowa Technika Wojskowa”. 6/1996, s. 9-14, 1996. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655 (pol.).
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).