10 Brygada Artylerii Ciężkiej
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Wasilij Klimkowski |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
10 Brygada Artylerii Ciężkiej (10 BAC) – związek taktyczny ciężkiej artylerii Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowana została, w rejonie Zamościa, na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 50 z 10 października 1944roku jako jednostka 3 Armii WP. Wobec zaprzestania formowania armii weszła w skład 5 Dywizji Artylerii.
W 1945 roku w Toruniu brygada przeformowana została w 71 pułk artylerii ciężkiej i podporządkowana dowódcy 13 Brygady Artylerii Ciężkiej. W 1948 jednostka została dyslokowana do Chełmna. W lipcu 1949 roku pułk został usamodzielniony oraz wzmocniony ludźmi i sprzętem z rozwiązywanego 30 dywizjonu artylerii ciężkiej. W 1951 roku 71 pac przeformowany został w 21 Brygadę Artylerii Ciężkiej.
Brygada wchodziła w skład 6 Dywizji Artylerii Przełamania z Grudziądza, a od jesieni 1956 w skład 5 Dywizji Artylerii Armat. W 1955 roku jednostka przemianowana została na 21 Brygadę Artylerii Armat. W terminie do 15 sierpnia 1957 roku brygada została przeformowana w 92 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego.
Dowódcy jednostki
- płk Wasilij Klimkowski 13.XI.1944–3.VIII.1945
Skład organizacyjny
- 3 x dywizjon artylerii
- 3 x bateria artylerii
- park artyleryjski
Stan etatowy: żołnierzy – 1129 (oficerów – 116, podoficerów – 308, kanonierów – 705)
Podstawowy sprzęt i uzbrojenie
- 152 mm haubico-armata – 36
- rusznice przeciwpancerne – 36
- karabiny maszynowe – 18
- samochody – 102
- ciągniki – 45
Przekształcenia
10 Brygada Artylerii Ciężkiej → 71 pułk artylerii ciężkiej → 21 Brygada Artylerii Ciężkiej → 21 Brygada Artylerii Armat →[2] 92 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania
Przypisy
Bibliografia
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii, Cz. II. Warszawa 1967
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria ciężka
152 mm haubicoarmata wz. 1937/85