10 Brygada Zmechanizowana
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1994 |
Rozformowanie | 1999 |
Nazwa wyróżniająca | Opolska |
Patron | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Numer | JW 3671[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
10 Opolska Brygada Zmechanizowana im. płk. Piotra Wysockiego (10 BZ) – były związek taktyczny Wojsk Zmechanizowanych Sił Zbrojnych RP.
Brygada została sformowana w 1994 roku, w garnizonie Opole, w składzie 10 Sudeckiej Dywizji Zmechanizowanej. Jednostka została zorganizowana na bazie rozformowanego 10 pułku zmechanizowanego.
W wyniku zmian restrukturyzacyjnych w Wojsku Polskim i rozwiązaniem 10 Dywizji Zmechanizowanej w 1999 brygadę rozformowano. Sztandar, wraz z tradycjami brygady przekazany został 1 batalionowi logistycznemu z 10 Opolskiej Brygady Logistycznej.
Tradycje
Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 105/MON z 14 lipca 1995 brygada kultywowała tradycje[2]:
- 10 Regimentu Pieszego Ordynacji Rydzyńskiej (1775 – 1794)
- 10 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego (1806 – 1813)
- 10 pułku piechoty liniowej Królestwa Kongresowego (1830 – 1831}
- 10 pułku piechoty (1919 – 1939)
- 10 pułku piechoty we Francji (1940)
- 10 pułku piechoty w ZSRR (1944 –1945)
- 10 pułku piechoty (1952 –1955)
- 10 pułku czołgów średnich (1957 – 1989)
- 10 pułku zmechanizowanego (1989 – 1993)
Struktura organizacyjna
- dowództwo i sztab
- batalion dowodzenia
- 3 bataliony zmechanizowane
- batalion czołgów
- batalion piechoty zmotoryzowanej
- dywizjon artylerii samobieżnej
- dywizjon artylerii przeciwpancernej
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- kompania rozpoznawcza
- kompania saperów
- kompania zaopatrzenia
- kompania remontowa
- kompania medyczna
Podstawowe uzbrojenie brygady stanowiły:
- bojowe wozy piechoty BWP-1
- czołgi średnie T-72
- haubice samobieżne 2S1 Goździk
- armaty przeciwlotnicze ZU-23-2
- opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM-2
Dowódcy brygady
- czpo mjr. dypl. Stanisław Maksymowicz
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ :: Departament Wychowania i Promocji Obronności - MON :: Tradycje jednostek wojskowych ::, www.tradycje.wp.mil.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-10] (pol.).
Bibliografia
- Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1997. ISBN 83-11-08588-9.