10 Dywizjon Artylerii Pancernej

10 Dywizjon Artylerii Pancernej
Historia
Państwo Polska
Sformowanie1944
Rozformowanie1945[a]
Dowódcy
Pierwszymjr Niczajew
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnychwojska lądowe
Rodzaj wojskwojska pancerne
Podległość7 Łużycka Dywizja Piechoty

10 Dywizjon Artylerii Pancernej[b] – samodzielny pododdział broni pancernej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Sformowany na mocy rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 8 z 20 sierpnia 1944[1]. Dowódcą dywizjonu był mjr Niczajew[1]. W działa samobieżne Su-76 wyposażony został 1 lutego 1945 w Rembertowie[1].

Żołnierze dywizjonu złożyli przysięgę w okolicach Lublina 24 października 1944[1].

Działania bojowe

Dywizjon prowadził działania bojowe w składzie 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty z 2 Armii Wojska Polskiego[1].

Struktura organizacyjna

BA-64 – samochód pancerny

Dowództwo[c]

  • pluton dowodzenia,
  • 3 baterie dział samobieżnych
  • drużyny: zaopatrzenia bojowego, remontowa, gospodarcza, punkt sanitarny

Razem:

żołnierzy – 165 (oficerów – 51, podoficerów – 73, kanonierów – 41)

Sprzęt:

  • działa samobieżne SU-76 – 13
  • samochód pancerny BA-64 – 1
  • samochody – 19
  • motocykle – 4

Uwagi

  1. Rozkaz naczelnego dowódcy Wojska Polskiego nr 00248/org z 14 września 1945
  2. W literaturze występują również nazwy Dywizjon Artylerii Samobieżnej oraz Dywizjon Artylerii Samochodowej. Dodaje się również określenie "samodzielny".
  3. Etat 04/568 z poprawkami

Przypisy

  1. a b c d e Komornicki 1987 ↓, s. 215.

Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń, Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
  • Magnuski, Janusz: Wozy bojowe LWP, 1943-1983. Magnuski, Janusz. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Ba64 nn.jpg
Autor: S. Filatov. Oryginalnym przesyłającym był LostArtilleryman z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC-BY-SA-3.0
BA-64 armored car in the Great Patriotic War memorial in Nizhny Novgorod, Russia
LWP kurtki sampanc.png
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
SU-76M at the Museum on Sapun Mountain Sevastopol 1.jpg
Autor: Cmapm, Licencja: CC BY 3.0
Soviet SU-76M, manufactured in 1949, is displayed at the Museum of Heroic Defense and Liberation of Sevastopol on Sapun Mountain in Sevastopol.