10 Dywizjon Samochodowy
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1921 |
Rozformowanie | 1934 |
Tradycje | |
Święto | 8 września[1] |
Kontynuacja | 2 Batalionu Czołgów i Samochodów Pancernych |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
10 Dywizjon Samochodowy (10 dsam) - pododdział wojsk samochodowych Wojska Polskiego II RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne
10 dywizjon samochodowy sformowany został w 1918 w Częstochowie na bazie niemieckich warsztatów samochodowych, które mieściły się w fabryce „Częstochowianka” oraz z kolumn samochodowych, które były stacjonowane: w Radomiu, Piotrkowie, Kielcach i Częstochowie. Pierwotnie przybrał nr 3[2].
Latem 1921 stacjonował w garnizonie Przemyśl (Okręg Korpusu Nr X).
W 1929 roku jednostka została skadrowana i przemianowana na Kadrę 10 Dywizjonu Samochodowego.
W 1934 roku Kadra 10 dsam została włączona w skład 2 Batalionu Czołgów i Samochodów Pancernych, który 26 lutego 1935 roku został przeformowany w 2 Batalion Pancerny[3].
Święto dywizjonu było obchodzone 8 września.
Dowódcy baonu i komendanci kadry
- mjr/ppłk sam[a]. Narcyz Jan Sobol (1923-1924)
- mjr sam. Stanisław Hulewicz (1928)
- mjr sam. Władysław Srocki (do 1934)
Uwagi
- ↑ Skrót "sam." oznacza oficera wojsk samochodowych.
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 16 z 19 maja 1927 roku
- ↑ a b Rudzki, Kulesza i Jeszka 1928 ↓, s. 1217.
- ↑ Antoni Nawrocki, 2 Batalion Pancerny ... s. 11 oraz Jerzy Rusinek i Rajmund Szubański, Polska broń pancerna ... s. 236-237.
Bibliografia
- Korpus przemyski 1918-1928, Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X, Przemyśl 1929.
- Antoni Nawrocki, 2 Batalion Pancerny. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, zeszyt 21, Pruszków 1992, ISBN 83-85621-19-9.
- Jerzy Rusinek, Rajmund Szubański, Polska broń pancerna w okresie międzywojennym 1918-1939, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3/4 (51), Warszawa 1969.
- Piotr Rudzki, Jerzy Kulesza, Józef Jeszka. Krótki rys historyczny powstania i pracy formacyj samochodowych. „Przegląd Wojskowo-Techniczny. Broń Pancerna.”. 4 (6), s. 1193-1246, 1928. Warszawa: Drukarnia Ministerstwa Spraw Wojskowych; Dowództwo Saperów; Dowództwo Broni Pancernych; Dowództwo Wojsk Łączności.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Modelaria 10 dyw. sam. (-1933)
Mjr. Piotr Rudzki, kpt. Jerzy Kulesza, kpt. Józef Jeszka, „Krótki rys historyczny powstania i pracy formacyj samochodowych”. Grupa urzędników cywilnych 10-go dywizjonu samochodowego; wśród nich przedstawiciel zaprzyjaźnionego narodu gruzińskiego (1).