10 Pułk Czołgów
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca | Drawski |
Tradycje | |
Rodowód | 10 Batalion Czołgów i Artylerii Pancernej |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Numer | JW 1355[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
10 Drawski Pułk Czołgów Średnich (10 pcz) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został sformowany w 1957 roku, w garnizonie Opole, w koszarach przy ul. Domańskiego, w składzie 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej im. Bohaterów Armii Radzieckiej. Jednostka została zorganizowana na bazie 10 batalionu czołgów i artylerii pancernej oraz 7 szkolnego batalionu czołgów.
4 października 1973 roku oddział przejął dziedzictwo tradycji 10 pułku piechoty i otrzymał nazwę wyróżniającą „Drawski”.
W 1989 roku jednostka została przeformowana w 10 pułk zmechanizowany i podporządkowana dowódcy 10 Sudeckiej Dywizji Zmechanizowanej.
W 1994 roku pułk został przeformowany w 10 Opolską Brygadę Zmechanizowaną im. płk. Piotra Wysockiego.
Skład i uzbrojenie (lata 70.)
- Dowództwo i sztab
- 5 kompanii czołgów – po 16 czołgów średnich T-55A w każdej
- bateria plot – 4 samobieżne działa [przeciwlotnicze ZSU-23x4 Szyłka
- kompania piechoty zmotoryzowanej – 10 transporterów opancerzonych SKOT-2A
- kompania rozpoznawcza – 7 opancerzonych samochodów rozpoznawczych BRDM-2
- kompania saperów – 4 mosty towarzyszące BLG-67, 5 transporterów inżynieryjnych SKOT-Inż.
- kompania łączności – wozy dowodzenia SKOT R-2 i R-3
- kompania medyczna
- kompania remontowa – wozy zabezpieczenia technicznego WZT-2 (na podwoziu czołgu T-55)
- kompania zaopatrzenia
- pluton ochrony i regulacji ruchu – 1 czołg T-55AD (dowódcy pułku)
- pluton chemiczny – opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM-2Chem
Podstawowe uzbrojenie pułku: 81 czołgów średnich T-55A, 10 transporterów opancerzonych SKOT-2A, 4 przeciwlotnicze działa samobieżne ZSU-23x4 Szyłka
Żołnierze pułku
- Dowódcy bczap
- mjr Aleksander Kulisz (był w 1956)[2]
- Dowódcy pułku
- ppłk dypl. Zbigniew Maziej (1966-1968)
- ppłk dypl. Józef Użycki (1968)
- ppłk dypl. Bolesław Matusz (1969-1973)
- mjr dypl. Marian Sobolewski (1973-1976)
- mjr dypl. Marian Skorupa (1976-1980)
- mjr Czesław Piątas - (1980–1983)
- mjr dypl. Jerzy Klimecki - (1983-1986)
- ppłk dypl. Marek Laskowski - (1986-1990)
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Photo by Radomil, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Soviet T-55 in Arms museum in Poznan, Poland.
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Armored troops branch insignia
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz