10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego (LWP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1946 (przeformowanie) |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr M. Kożewnikow |
| Działania zbrojne | |
| Operacja berlińska | |
| Organizacja | |
| Numer | poczty polowej: 27936[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego (10 plm) – oddział lotnictwa myśliwskiego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W październiku 1944 roku, na bazie radzieckiego 246 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego z 16 Armii Lotniczej, sformowano na lotnisku w Karłówce (ZSRR) 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego[2].
Pułk wszedł w skład 3 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego[3].
Pod koniec kwietnia 1945 roku pułku liczył 166 osób, w tym 64 oficerów, 92 podoficerów i 10 szeregowców. Pilotów było 34. Na uzbrojeniu jednostki znajdowały się 33 samoloty, z tego 30 samolotów Jak-9, 2 samoloty Jak-3 i 1 samolot łącznikowy Po-2[2].
W dniach 22-24 kwietnia pułk przegrupował się na przyfrontowe lotnisko Białęgi koło Kostrzyna nad Odrą[2].
Po zakończeniu wojny pułk powrócił na lotnisko w Kutnie, a po kilku dniach został przesunięty na lotnisko w Łęczycy.
W 1946 roku 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego przemianowano na 2 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego. W 1967 roku pułkowi przywrócono pierwotną numerację – 10[a]. Jego pełna nazwa brzmiała: 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego im. Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej.
Działania bojowe pułku
26 kwietnia 1945, wraz z 7 plsz samoloty pułku zwalczały oddziały niemieckie w okolicach Gross Schónebeck. Stoczono cztery walki powietrzne. Zestrzelono dwa samoloty typu FW-190[2].
W dniach 25 – 27 kwietnia załogi pułku prowadziły rozpoznanie powietrzne. 27 kwietnia pułk został przebazowany na lotnisko Griinthal[2].
29 kwietnia, eskadry osłaniały samoloty 8 plsz, które wykonywały uderzenia na lotnisko Neuruppin. Ponadto załogi prowadziły działania rozpoznawcze w rejonie Fehrbellin, Rhinow i Rathenow. W tym dniu zestrzelilono 4 samoloty typu FW-190[2].
30 kwietnia pułk prowadził rozpoznanie parami okolic Neuruppin, Wusterhausen i Rhinow. Ponadto grupami po 4–6 samolotów Jak-9 w rejonie Fiatów, Kónigshorst, Paaren osłaniano drugie rzuty, tyły i stanowiska dowodzenia 1 Armii WP[2].
1 maja przebazowano pułk na lotnisko Eichstadt. W tym dniu wykonano 28 lotów bojowych. 3 maja samoloty pułku użyto do atakowania z broni pokładowej oddziałów niemieckich które działały z kompleksu lasów w pobliżu Kremerphaul i zagroziły lotniskom 3 DLM[2].
10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w operacji berlińskiej wykonał 254 loty bojowe. Podczas sześciu walk powietrznych stoczonych przez 26 samolotów własnych, piloci pułku zestrzelili 7 samolotów nieprzyjaciela. Straty własne: zestrzelony przez artylerię przeciwlotniczą dowódca klucza ppor. N. Carew oraz ciężko ranny chor. pil. Michał Bajczykow[2].
Obsada personalna pułku
- dowódca pułku – mjr M. Kożewnikow
- zastępcą do spraw polityczno-wychowawczych – mjr J. Pietraszenko
- szef sztabu – mjr A. Bondarenko
- nawigator pułku – kpt. Małyszko
- pomocnik dowódcy pułku do spraw strzelania powietrznego – E. Timoszkin
- dowódcy eskadr:
- kpt. Aleksy Bystrow
- por. Wasyl Cezar
- kpt. Aleksander Kuźniecow
- por. Wasyl Cezar
Uwagi
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 07/Org. z 4 maja 1967 roku
Przypisy
- ↑ Koliński 1978 ↓, s. 259.
- ↑ a b c d e f g h i Krzemiński 1981 ↓, s. 90-91.
- ↑ Koliński 1987 ↓, s. 105-106.
Bibliografia
- Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-0727-X.
- Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
