10 Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką w Bydgoszczy
![]() | |
Data założenia | 1985 |
---|---|
Typ szpitala | kliniczny, wojskowy |
Państwo | |
Adres | ul. Powstańców Warszawy 5 |
Liczba lekarzy | 241 |
Liczba personelu medycznego | 535 |
Dyrektor | płk dr n. med. Robert Szyca |
Łóżka szpitalne | 500 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 | |
![]() | |
Strona internetowa |

10 Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką SPZOZ – wielospecjalistyczna jednostka opieki zdrowotnej powstała w 1985 w Bydgoszczy na potrzeby Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Jest szpitalem klinicznym, jednym z 19 szpitali wojskowych w kraju[1]. Część personelu szpitala stanowi bazę 1. Wojskowego Szpitala Polowego w Bydgoszczy, uczestniczącego w misjach zagranicznych.
Charakterystyka
Szpital dysponuje ponad 500 łóżkami[2]. Rocznie hospitalizowanych jest 23 tys. chorych oraz przeprowadza się ok. 320 tys. porad ambulatoryjnych. W swojej strukturze posiada m.in. 8 klinik, 8 samodzielnych oddziałów klinicznych i 5 zakładów klinicznych[2]. Natomiast przy szpitalnej poliklinice znajduje się 38 poradni specjalistycznych oraz 15 gabinetów podstawowej opieki zdrowotnej[2]. Placówka dysponuje również nowoczesnym lądowiskiem sanitarnym, wyposażonym w podświetlaną oraz podgrzewaną płytę.
Wśród ok. 250 lekarzy pracujących w szpitalu ok. 30% legitymuje się tytułem profesora lub doktora nauk medycznych[3]. W Klinice Neurochirurgii kierowanej przez prof. Marka Harata wykonano m.in. pierwszą w Europie operację głębokiej stymulacji mózgu u pacjentki cierpiącej na patologiczną otyłość oraz innowacyjną operację z wszczepieniem stymulatora mózgu[2].
Organem tworzącym dla szpitala jest Inspektorat Wojskowej Służby Zdrowia, podporządkowany bezpośrednio pod Ministerstwo Obrony Narodowej[4].
Historia
Tradycje lecznictwa wojskowego w Bydgoszczy sięgają 1795 roku, kiedy utworzono lazaret garnizonowy w nowo wzniesionym budynku przy ul. Grodzkiej 2[5]. W 1852 r. zastąpił go Szpital Garnizonowy przy ul. Jagiellońskiej 13 (od 1990 budynek administracyjny Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika). Funkcjonował on z przerwami (w latach 1928–1939 Garnizonowa Izba Chorych, szpital garnizonowy w Toruniu utworzył filię w Grudziądzu, nie w Bydgoszczy) do 1948 r., kiedy reaktywowano Szpital Garnizonowy w Toruniu, obejmujący jurysdykcją również żołnierzy garnizonu bydgoskiego. Brak szpitala garnizonowego w Bydgoszczy w okresie powojennym zrekompensowano poprzez utworzenie 15 marca 1948 r. Okręgowej Przychodni Lekarskiej Pomorskiego Okręgu Wojskowego, która początkowo mieściła się przy ul. Gdańskiej, następnie przy ul. Dwernickiego, by w 1963 r. przenieść się na ul. Powstańców Warszawy 5[6]. Od początku zakładano, że Przychodnia POW będzie wchodzić w skład przyszłego szpitala. Za jego budową przemawiały: duża liczba wojskowych w Bydgoszczy (siedziba Pomorskiego Okręgu Wojskowego), znaczna odległość od szpitali wojskowych w Toruniu i Grudziądzu, które zajmowały wysłużone XIX-wieczne budynki, duże skupisko emerytów wojskowych[3].
W 1974 r. Służby Zakwaterowania i Budownictwa Ministerstwa Obrony Narodowej podjęły decyzję o budowie nowego kompleksu szpitalnego w Bydgoszczy, pierwszego w wojsku od zakończenia II wojny światowej[3]. W 1976 r. powstała grupa organizacyjna, na której czele stanął Komendant Szpitala w budowie płk dr n. med. Zbigniew Żurowski. Projektantem szpitala był mjr. inż. arch. Wojciech Muller z Wojskowego Biura Projektów Budowlanych w Gdyni, a wykonawcą inwestycji Przedsiębiorstwo Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej „Budopol” w Bydgoszczy[3]. Budowę nowego obiektu realizowano od stycznia 1976 r. na obszarze 9 ha w sąsiedztwie istniejącej przychodni przy ul. Powstańców Warszawy, w północnej dzielnicy miasta (Zawisza) obfitującej w koszary i obiekty wojskowe. W trakcie budowy zostało określone, że szpital ma otrzymać status zakładu klinicznego[7]. W 1984 r. powołano Komendę Szpitala, z komendantem płk. dr. med. Henrykiem Woźniakiem. Uroczystego otwarcia szpitala 4 października 1985 dokonał ówczesny minister obrony narodowej gen. armii Florian Siwicki[6]. Wyposażenie szpitala i skompletowanie personelu miało miejsce w latach 80. XX w.
W 1999 r. szpital z jednostki budżetowej stał się Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej (SPZOZ) i otworzył podwoje dla wszystkich pacjentów, nie tylko resortowych[3]. W zakresie lecznictwa otwartego na bazie Polikliniki utworzono 13 gabinetów lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej oraz system zabezpieczenia medycznego personelu i rodzin Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO[3]. W 1999 r. eksperci NATO uznali bydgoski szpital wojskowy za jedyny w północnej Polsce, który spełniał standardy medyczne Paktu[8]. Poszerzono zakres działania m.in. o szpitalny oddział ratunkowy połączony z oddziałem anestezjologii i intensywnej terapii. Szpital zyskał również Pracownię Genetyki Klinicznej[3]. W placówce utworzono również skadrowany Szpital Operacji Pokojowych, a od 2011 r. 1. Wojskowy Szpital Polowy (z co najmniej 50 łóżkami, intensywną terapią i salą operacyjną z 2 stołami)[9], którego personel był przygotowany na wyjazd w wyznaczony rejon działania sił ONZ. Lekarze i pielęgniarki tego szpitala brali udział m.in. w misjach stabilizacyjnych na środkowym Wschodzie, w Iraku i Afganistanie[3].
W 2010 r. szpital otrzymał certyfikat szpitala akredytowanego, nadany przez Radę Akredytacyjną powołaną przez Ministra Zdrowia[6]. W tym roku oddano również do użytku nowy Dział Centrali Sterylizacji oraz nowoczesny Oddział Kliniczny Anestezjologii i Intensywnej Terapii[7]. W 2012 r. na terenie szpitala otwarto lądowisko sanitarne.
Działalność naukowa
Działalność naukowa Szpitala umożliwiła powołanie przed 2000 r. Rady Naukowej Szpitala, a także podjęcie działalności wydawniczej. Początkowo pod postacią „Biuletynu 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką”, który w 1999 roku zmieniono na czasopismo wyższej rangi tj. „Valetudinaria – Postępy Medycyny Klinicznej i Wojskowej”[7].
Na bazie placówki sformowano Szpital Kwatery Głównej przemianowany później na 1 Szpital Operacji Pokojowych, rozlokowany na rozkładanych kontenerach, który umożliwia udzielanie pomocy medycznej w warunkach pola walki[7].
Dla potrzeb wojska wykorzystano również telemedycynę. Od 2005 r. specjaliści ze szpitala uczestniczą za pomocą łączy telemedycznych w panelach dyskusyjnych, konferencjach, spotkaniach roboczych z ośrodkami na całym świecie. System ten wykorzystywany jest również do konsultacji medycznych i prowadzenia zabiegów chirurgicznych przez lekarzy 1. Polowego Szpitala Polowego podczas misji zagranicznych[7].
Struktura organizacyjna
Kliniki
- Klinika Neurochirurgii
- Klinika Rehabilitacji
- Klinika Psychiatryczna
- Klinika Ortopedii i Chirugii Urazowej Narządu Ruchu
- Klinika Neurologiczna
- Klinika Kardiologii i Kardiochirurgii
- Klinika Chorób Wewnętrznych
- Klinika Chirurgii
Oddziały kliniczne
- Oddział Chirurgii Twarzowo-Szczękowej
- Oddział Kliniczny Otolaryngologiczny
- Oddział Kliniczny Anestezjologii i Intensywnej Terapii
- Oddział Kliniczny Urologii i Onkologii Urologicznej
- Oddział Kliniczny Dermatologiczny
- Oddział Kliniczny Okulistyczny
- Kliniczny Szpitalny Oddział Ratunkowy
- Oddział Kliniczny Ginekologiczny
Zakłady kliniczne
- Pracownia Genetyki Klinicznej
- Kliniczny Zakład Radiologii Lekarskiej
- Zakład Medycyny Nuklearnej
- Zakład Patomorfologii
- Zakład Analityki Lekarskiej
Poliklinika
Przy szpitalu funkcjonuje poliklinika, która stanowi zakład opieki zdrowotnej, udzielający ambulatoryjnych porad lekarskich ogólnych i specjalistycznych, mający jednocześnie zadania naukowo-dydaktyczne.
- Pracownia EEG
- Poradnia Urologiczna
- Poradnia Reumatologiczna
- Poradnia Pulmonologiczna
- Poradnia Psychologiczna
- Poradnia Psychiatryczna
- Poradnia Preluksacyjna
- Poradnia Otolaryngologiczna
- Poradnia Ortoptyczna - Leczenia Zeza
- Poradnia Ortopedyczna
- Poradnia Onkologiczna
- Poradnia Okulistyczna
- Poradnia Neurologiczna
- Poradnia Neurochirurgiczna
- Poradnia Nefrologiczna
- Poradnia Medycyny Pracy
- Poradnia Kontroli Rozruszników
- Poradnia Kardiologiczna
- Poradnia Ginekologiczna
- Poradnia Gastroenterologiczna
- Poradnia Endokrynologiczna
- Poradnia Diabetologiczna
- Poradnia Dermatologiczna
- Poradnia Chirurgii Szczękowej
- Poradnia Chirurgii Onkologicznej
- Poradnia Chirurgiczna
- Poradnia Audiologiczna
- Poradnia Alergologiczna
Obecni i byli pracownicy szpitala
Komendanci szpitala:
- płk rez. dr Zbigniew Pawłowicz (późniejszy dyrektor Regionalnego Centrum Onkologii w Bydgoszczy, Senator i Poseł RP[10]).
- gen. bryg. rez. dr Andrzej Wiśniewski (późniejszy Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia w Warszawie[11])
- płk rez. dr Krzysztof Kasprzak
- płk dr Jarosław Marciniak (2015–2019)
- płk dr n. med. Robert Szyca (od 2019)
Naukowcy związani z 10 WSzKzP SP ZOZ:
- Aleksander Goch
- Marek Harat
- Krzysztof Leksowski
- Zdzisław Maciejek
- Emilia Mikołajewska
- Lech Walasek[12]
Nagrody
- 2. miejsce w województwie kujawsko-pomorskim (19. w kraju) w rankingu „Bezpieczny Szpital 2015” przygotowanym przez Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia[13]
- II miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Medycznym Perły Medycyny 2014 (srebrna statuetka Eskulapa) w kategorii Manager dla komendanta 10WSzkzP SPZOZ płk dr Krzysztofa Kasprzaka[14]
- Nagroda Specjalna w konkursie „Firma 25-lecia Wolności RP” w kategorii medycyna, przyznana decyzją Rady Programowej Narodowego Programu Promocji Polska Przedsiębiorczość i Zarządu Mazowieckiego Zrzeszenia Handlu, Przemysłu i Usług[15]
- 19. miejsce w skali kraju i 2. miejsce w województwie kujawsko-pomorskim w kategorii szpitale zabiegowe, wielospecjalistyczne i onkologicznych w „Złotej Setce” ogólnopolskiego rankingu „Bezpieczny Szpital” 2014, przygotowanego przez Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia oraz wydawnictwo Blue Media[16]
- „Nominacji do Lauru Logistycznego dla 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką” 2014 przez Ogólnopolski Dwutygodnik Budowlany Profile[17]
- Dyplom „Benemerenti” (Ordynariat Polowy WP) – 2014[18]
- „Laur pacjenta” w kategorii LEKARZ - specjalista w dziedzinie: INTERNISTA, KARDIOLOG dla prof. dr hab. n. med. Aleksander Gocha, Kierownika Kliniki Kardiologii i Kardiochirurgii 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ w Bydgoszczy[19]
- Pracownicy 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ wśród laureatów plebiscytu „Złoty Stetoskop 2014” na ulubionego lekarza, pielęgniarkę i położną oraz przychodnię[20]
Zobacz też
- Lądowisko Bydgoszcz-10 Wojskowy Szpital Kliniczny
- Opieka zdrowotna w Bydgoszczy
- Garnizon Bydgoszcz
- Wojskowy Ośrodek Medycyny Prewencyjnej
Przypisy
- ↑ http://archiwalny.mon.gov.pl/pl/strona/25/LG_14_40 dostęp 12-01-2016
- ↑ a b c d Oceniamy szpitale w regionie. Artykuł Gazety Pomorskiej z 1 marca 2014 roku
- ↑ a b c d e f g h Lelwic Jerzy: 10. Wojskowy Szpital Kliniczny w Bydgoszczy. Srebrny jubilat [w:] Kalendarz Bydgoski 2012
- ↑ http://www.jednostki-wojskowe.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=12&Itemid=26 dostęp 12-01-2016
- ↑ Boguszyński Mieczysław: Od warsztatu balwierskiego do szpitala klinicznego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-926423-0-5
- ↑ a b c Encyklopedia Bydgoszczy, t. 5. Medycyna. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, s. 135
- ↑ a b c d e Historia 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ (w latach 1985-2010). [dostęp 2016-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Długosz Jerzy: Osiągnięcia bydgoskiej medycyny [w:] Kalendarz Bydgoski 2000
- ↑ Wojsko ma nowoczesny szpital na kółkach. Tak wygląda
- ↑ Komenda 10WSzKzP SP ZOZ w Bydgoszczy. [dostęp 2014-10-12].
- ↑ Szefowie IWSZ https://web.archive.org/web/20150219214908/http://www.iwsz.wp.mil.pl/pl/44.html
- ↑ Struktura 10 WSzKzP SP ZOZ.
- ↑ http://www.rankingszpitali2015.pl/#!blank/d2zz1 dostęp 12-01-2016
- ↑ II miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Medycznym Perły Medycyny 2014. [dostęp 2016-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-10)].
- ↑ Nagroda Specjalna w konkursie „Firma 25-lecia Wolności RP”. [dostęp 2016-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-10)].
- ↑ Ranking Szpitali 2014. [dostęp 2016-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-27)].
- ↑ Nominacja do Lauru Logistycznego dla 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ. [dostęp 2014-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
- ↑ Stowarzyszenie Wiosna, Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych i 10. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką laureatami Benemerenti. ordynariat.wp.mil.pl, 2014-01-11. [dostęp 2014-01-23].
- ↑ LAUR PACJENTA dla prof. dr. hab. n. med. Aleksandra Gocha. [dostęp 2016-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-27)].
- ↑ Laureaci plebiscytu „Złoty Stetoskop 2014”. [dostęp 2016-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
(c) SANtosito, CC BY-SA 4.0
Location map of Kuyavian-Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.83 N
- S: 52.28 N
- W: 17.16 E
- E: 19.88 E
medical icon for maps. hospital with emergency and beds
Autor: Pit1233, Licencja: CC0
Szpital Wojskowy w Bydgoszczy przy ul. Powstańców Warszawy
Autor:
Mapa Bydgoszczy, Polska
Pruski szpital garnizonowy w Bydgoszczy (1850-1852)
Autor: Pit1233, Licencja: CC0
Szpital wojskowy nr 10 z Polikliniką w Bydgoszczy