10 cm haubica vz. 14 Škoda

10 cm houfnice vz. 14

Dane podstawowe
Państwo	Austro-Węgry
Producent	Skoda
Rodzaj	haubica
Historia
Produkcja seryjna	1914-1919
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	100 mm
Długość lufy	1930 mm (L/19,3)
Donośność	8000 m
Prędkość pocz. pocisku	341 m/s (pocisk o masie 16 kg)
Masa	1420 kg (bojowa)
Kąt ostrzału	od -8° do +48° (w pionie) 5° (w poziomie)
Szybkostrzelność	6 strz/min
Czas przejścia w położenie bojowe	do 2 min
Prędkość marszowa	15 km/h

10 cm houfnice vz. 14 – haubica holowana produkowana przez firmę Skoda.

Houfnice vz. 14 miała łoże jednoogonowe, lufę stalową, zamek klinowy i było zasilane amunicją scaloną. Pocisk burzący miał masę 16 kg. W czasie I wojny światowej haubice tego typu były używane przez armię włoską (Obice da 100/17 modello 14) i austro-węgierską (10 cm Feldhaubitze M.14). W 1919 roku Skoda zakończyła produkcję tego działa zastępując je ulepszoną houfnice vz. 14/19.

Po I wojnie światowej houfnice vz. 14 pozostała na uzbrojeniu armii włoskiej, znalazła się także na uzbrojeniu armii austriackiej, węgierskiej (10 cm Škoda 14 M.), rumuńskiej, czechosłowackiej i polskiej (100 mm haubica wz. 1914). Po anschlussie Austrii uzbrojenie tego kraju zostało przejęte przez siły zbrojnie III Rzeszy. Feldhaubitze M.14 otrzymała niemiecką desygnatę 10 cm leFH 14(ö).

W czasie II wojny światowej haubice tego typu były używane przez armie Węgier, Włoch i Niemiec. Po kapitulacji Włoch w 1943 armia niemiecka przejęła włoskie Obice da 100/17 modello 14 i nadała im desygnatę 10 cm leFH 315(i). Przejęte działa były używane przez drugoliniowe oddziały niemieckie do końca wojny.

Bibliografia

• Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
• Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes £ Noble Books, 1998. ISBN 0-7607-1022-8.