113 Eskadra Myśliwska Nocna
| |||
 Znak malowany na samolotach eskadry | |||
| Historia | |||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | ||
| Sformowanie | 1930 | ||
| Rozformowanie | 1938 | ||
| Organizacja | |||
| Dyslokacja | Garnizon Warszawa | ||
| Rodzaj wojsk | Lotnictwo | ||
113 eskadra myśliwska nocna – doświadczalny pododdział lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
- biały grot na tle czerwonego kwadratu z białą obwódką na samolotach Breguet XIX;
- czerwono-czarny „Ikar” na tle pełni księżyca na samolotach Potez XXV
Formowanie i szkolenie
113 eskadra myśliwska nocna powołana została rozkazem MSWojsk. Dep. Aero. L. 269/tjn. 30 Aer. Og. Org. z 20 lutego 1930. Rozkaz dzienny dowódcy 1 pułku lotniczego nr 149/30 z 2 lipca 1930 zapoczątkował proces formowania[1]. Eskadra podlegała dowódcy II dywizjonu niszczycielskiego nocnego. Sformowanie tej specjalnej jednostki miało charakter doświadczalny i przez cały okres jej istnienia nie wyszło poza sferę doświadczeń[3].
Początkowym wyposażeniem eskadry było pięć samolotów Breguet XIX B.2 z oprzyrządowaniem przystosowanym do lotów nocnych. Każdy z samolotów był w innym kolorze: niebieski, ciemnobrązowy, czarny, khaki i ciemnozielony. Do eskadry przyjmowano pilotów po kursie nocnego pilotażu oraz pilotów myśliwskich.
W maju 1931 po raz pierwszy klucz 113 eskadry wziął udział w ćwiczeniach OPL w Białej Podlaskiej. Na przełomie sierpnia i września 1932 eskadra uczestniczyła w ćwiczeniach 11 Grupy Artylerii na poligonie Trauguttowo[3].
W październiku 1932 eskadra wymieniła posiadane Breguety na samoloty Potez XXV[3].
W dniach 19–20 lipca eskadra współdziałała na ćwiczeniach w okolicach Brześcia z 11 Grupą Artylerii, a we wrześniu w okolicach Grodna operując z lotniska Karolin[4].
Rozwój techniki lotniczej wykazywał coraz mniejszą przydatność 113 eskadry nocnej. W wykonaniu rozkazu MSWojsk. L.dz. 2446/tjn. Org. z dn. 7 lipca 1933, sformowany został IV/1 dywizjon myśliwski w składzie 113 i 114 eskadry. Tym samym rozkazem 113 eskadra myśliwska nocna przekształcona została się w jednostkę zapasową wyposażoną w samoloty Potez XXV B2. W grudniu 1938 została rozwiązana[5].
Dowództwo eskadry
- dowódca – kpt. pil. Józef Werakso (2 VII 1930 – XII 1938)
- zastępca dowódcy – por. pil. Władysław Prohazka.
- szef mechaników – st. majster wojsk. Feliks Styk
Przypisy
- ↑ a b Pawlak 1989 ↓, s. 79.
- ↑ Kowalski 1981 ↓, s. 117 i 128.
- ↑ a b c Pawlak 1989 ↓, s. 80.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 81.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 82.
Bibliografia
- Tomasz Kowalski: Godło i barwa w lotnictwie polskim 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0149-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Znak malowany na samolotach 113 eskadry myśliwskiej nocnej, stosowany w latach 1927 - 1932
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Znak na samolotach 113 eskadry myśliwskiej nocnej, 1 Pułku Lotniczego stosowany w latach 1927 - 1932 (bez podpisu)