114 Pułk Artylerii Lekkiej
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | grudzień 1955 |
Organizacja | |
Numer | JW 4200[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
114 Pułk Artylerii Lekkiej (114 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został sformowany w okresie od maja 1951 roku do 1 grudnia 1952 roku, w garnizonie Zgorzelec, koszarach położonych w dzielnicy Ujazd, w składzie 27 Dywizji Piechoty[2]. Jednostka była formowana według etatu Nr 2/131 o stanie 560 żołnierzy i 20 pracowników cywilnych, lecz w grudniu 1952 roku została przeformowana na etat Nr 2/158 o stanie 461 wojskowych i 10 pracowników kontraktowych. W grudniu 1955 roku pułk został rozwiązany [3].
Struktura organizacyjna
- bateria dowodzenia
- plutony: topograficzno-rozpoznawczy, łączności
- dywizjon haubic
- trzy baterie artylerii haubic
- dywizjon armat
- trzy baterie artylerii armat
Pułk w 1951 roku posiadał: 15 armat ZiS 3,13 haubic wz 38, 62 pojazdy samochodowe[5].
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Rozkaz MON nr 0059/Org. z 21 września 1955 r.
- ↑ Etat nr 2/158 pułku artylerii lekkiej z 20 listopada 1952.
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 179.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
Media użyte na tej stronie
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)
76 mm armata dywizyjna wz. 1942 (ZiS-3)