114 Pułk Piechoty (II RP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1939 |
Rozformowanie | 1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk piech. Zygmunt Fila |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Skład | zobacz organizację wojenną pułku piechoty |
114 Pułk Piechoty (114 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.
Pułk nie występował w organizacji pokojowej wojska. Został sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim. Gotowość do działania miał osiągnąć w ciągu 48 godzin[1].
Jednostką mobilizującą była Szkoła Podchorążych Piechoty, a miejscem mobilizacji Ostrów Mazowiecka[1].
Pułk był organiczną jednostką 41 Dywizji Piechoty (rezerwowej). W jej składzie walczył w kampanii wrześniowej.
Organizacja wojenna i obsada personalna pułku
dowództwo
- dowódca pułku – ppłk piech. Zygmunt Fila †26 IX Aleksandrów[2]
- adiutant – kpt. Kazimierz Michał Zaremba 25/26 IX ranny w Aleksandrowie
I batalion
- dowódca batalionu – mjr piech. Jan Światłowski[3] †1940 Ukraina[4][5][6]
- adiutant - ppor. rez. Stanisław Bolesław Kubiak †26 IX Aleksandrów[7]
- dowódca 1 kompanii - kpt. piech. Kazimierz Marian Burgielski
- dowódca 2 kompanii - por. piech. Zygmunt Bahr †1940 Charków[8]
- dowódca 1 kompanii ckm - kpt. Krystyn Józef Wielgórski †26 IX Aleksandrów[9]
II batalion
- dowódca batalionu - mjr Julian Franciszek Jelinek[a] †1940 Charków[14]
- dowódca 4 kompanii – Jerzy Jan Emir-Hassan
III batalion
- dowódca batalionu – mjr Mikołaj Krajnik[2]
Pododdziały specjalne
- dowódca kompanii przeciwpancernej - kpt. Władysław Reda
- dowódca kompanii zwiadu - kpt. Aleksander Florkowski
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Łuniewski 2015 ↓, s. 53.
- ↑ a b Jurga i Karbowski 1987 ↓, s. 454.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 24, 455.
- ↑ Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 96.
- ↑ Jurga i Karbowski 1987 ↓, s. 454, wg autorów miał polec 26 września 1939.
- ↑ Straty ↓, tu także poległy 26 września 1939 i pośmiertnie mianowany podpułkownikiem.
- ↑ Straty ↓, poz. 72.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 11.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922 roku, s. 937.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 4 lipca 1925 roku, s. 362, sprostowano imię i stopień.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 25, 456.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 32.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 193, jako Juliusz.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Tadeusz Jurga, Władysław Karbowski: Armia „Modlin” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07274-4.
- Tadeusz Łuniewski. 41 Dywizja Piechoty Rezerwowa we wrześniu 1939 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (254), 2015. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISBN 83-87893-79-X.
Linki zewnętrzne
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-04-09].
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Położenie wielkich jednostek Samodzielnej Grupy Operacyjnej Narew i wielkich jednostek niemieckich w pierwszych dniach września 1939