114 Pułk Piechoty (II RP)

114 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppłk piech. Zygmunt Fila

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

41 Dywizja Piechoty

Skład

zobacz organizację wojenną pułku piechoty

Sgo narew 1939.png

114 Pułk Piechoty (114 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.

Pułk nie występował w organizacji pokojowej wojska. Został sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim. Gotowość do działania miał osiągnąć w ciągu 48 godzin[1].

Jednostką mobilizującą była Szkoła Podchorążych Piechoty, a miejscem mobilizacji Ostrów Mazowiecka[1].

Pułk był organiczną jednostką 41 Dywizji Piechoty (rezerwowej). W jej składzie walczył w kampanii wrześniowej.

Organizacja wojenna i obsada personalna pułku

dowództwo

  • dowódca pułku – ppłk piech. Zygmunt Fila †26 IX Aleksandrów[2]
  • adiutant – kpt. Kazimierz Michał Zaremba 25/26 IX ranny w Aleksandrowie

I batalion

  • dowódca batalionu – mjr piech. Jan Światłowski[3] †1940 Ukraina[4][5][6]
  • adiutant - ppor. rez. Stanisław Bolesław Kubiak †26 IX Aleksandrów[7]
  • dowódca 1 kompanii - kpt. piech. Kazimierz Marian Burgielski
  • dowódca 2 kompanii - por. piech. Zygmunt Bahr †1940 Charków[8]
  • dowódca 1 kompanii ckm - kpt. Krystyn Józef Wielgórski †26 IX Aleksandrów[9]

II batalion

III batalion

  • dowódca batalionu – mjr Mikołaj Krajnik[2]

Pododdziały specjalne

  • dowódca kompanii przeciwpancernej - kpt. Władysław Reda
  • dowódca kompanii zwiadu - kpt. Aleksander Florkowski

Uwagi

  1. Mjr piech. Julian Franciszek Jelinek (ur. 30 kwietnia 1898) był odznaczony KN, KW (czterokrotnie)[10][11], ZKZ i SKZ[12]. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imion ówczesnego kapitana Juliusza Jelinka, oficera 57 pp, z „Juliusz” na „Julian Franciszek”[13].

Przypisy

  1. a b Łuniewski 2015 ↓, s. 53.
  2. a b Jurga i Karbowski 1987 ↓, s. 454.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 24, 455.
  4. Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 96.
  5. Jurga i Karbowski 1987 ↓, s. 454, wg autorów miał polec 26 września 1939.
  6. Straty ↓, tu także poległy 26 września 1939 i pośmiertnie mianowany podpułkownikiem.
  7. Straty ↓, poz. 72.
  8. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 11.
  9. Straty ↓.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922 roku, s. 937.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 4 lipca 1925 roku, s. 362, sprostowano imię i stopień.
  12. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 25, 456.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 32.
  14. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 193, jako Juliusz.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Tadeusz Jurga, Władysław Karbowski: Armia „Modlin” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07274-4.
  • Tadeusz Łuniewski. 41 Dywizja Piechoty Rezerwowa we wrześniu 1939 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (254), 2015. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281. 
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISBN 83-87893-79-X.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Sgo narew 1939.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Położenie wielkich jednostek Samodzielnej Grupy Operacyjnej Narew i wielkich jednostek niemieckich w pierwszych dniach września 1939