115 Samodzielny Pułk Artylerii OPK
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca | nie posiadał |
Patron | nie posiadał |
Działania zbrojne | |
nie uczestniczył | |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju |
Rodzaj wojsk | Wojska Obrony Przeciwlotniczej |
Podległość |
115 Samodzielny Pułk Artylerii OPK (115 spa OPK) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.
Na podstawie zarządzenia Nr 0172/Org. Szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 22 maja 1952 roku został sformowany 115 Samodzielny Pułk Artylerii OPL. Jednostka została zorganizowana w Nisku, w terminie do dnia 1 grudnia 1952 roku[1][2].
Zadaniem pułku była obrona przeciwlotnicza Stalowej Woli[3]. Oddział był jednostką artylerii przeciwlotniczej średniego kalibru wyposażoną w 85 mm armaty przeciwlotnicze wzór 1939 (KS-12). W lipcu 1957 roku pułk został włączony w skład 1 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju[4].
W 1962 roku jednostka została przemianowana na 115 Samodzielny Pułk Artylerii OPK, a na początku 1963 roku rozformowana[5].
Przypisy
- ↑ Pierwotnie 115 spa OPL miał być sformowany przez dowódcę Okręgu Wojskowego Nr V na podstawie rozkazu Nr 0046/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 maja 1951 roku.
- ↑ Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, s. 114-115.
- ↑ Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej ..., s. 28.
- ↑ Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, s. 184.
- ↑ Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej ..., s. 29.
Bibliografia
- Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Agencja Wydawnicza ULMAK, Pruszków 2002, ISBN 83-87226-29-7.
- Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część II, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 3 (24), MAGNUM X Sp. z o.o., maj-czerwiec 2002, ISSN 1505-1196, s. 27-31.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Witkowski Marcin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
To zdjęcie zostało wykonane w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej