118 Batalion Schutzmannschaft

118 Batalion Schutzmannschaft

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1942
Rozformowanie	1944
Tradycje
Kontynuacja	30 Dywizja Grenadierów SS
Konflikty zbrojne
II wojna światowa zbrodnia w Chatyniu
Organizacja
Dyslokacja	Komisariat Rzeszy Ukraina
Formacja	Schutzmannschaft
Skład	trzy kompanie

118 Batalion Schutzmannschaft (SchutzmannschaftsBtl 118) – nazistowski kolaborancki batalion policyjny, sformowany na wiosnę 1942 w Kijowie z byłych żołnierzy Kurenia Bukowińskiego (wcześniej wcielonych do 3. kompanii 115. batalionu Schutzmannschaft) oraz z byłych żołnierzy sowieckich, zwerbowanych w obozach jenieckich. Część służących w batalionie (wśród nich Grigorij Wasiura) brała udział w zbrodniach w Babim Jarze. Ochotnikom wstępującym do jednostki obiecywano służbę na Ukrainie w rejonie Kijowa.

Historia

Dowódcą batalionu był Sturmbannführer Erich Körner, jego zastępcą Konstanty Smowski. Szefem sztabu był Emil Zass, jego zastępcą Grigorij Wasiura. W praktyce, z powodu złego stanu zdrowia Körnera, dowództwo operacyjne należało do Wasiury.

Kompaniami dowodzili:

• 1. kompania - kpt. Hans Woellke oraz jego zastępca Winnicki,
• 2. kompania - Herman, zastępca Franczuk,
• 3. kompania - Müller, zastępca Naradko.

W listopadzie 1942 batalion został przeniesiony na Białoruś, gdzie służył do lipca 1944. W tym czasie brał udział w następujących niemieckich operacjach pacyfikacyjnych na tym terenie: Hornung, Draufgänger, Cottbus, Hermann i Wandsbeck.

Zabicie kpt. Hansa Woellke (mistrza olimpijskiego z 1936 i ulubieńca Adolfa Hitlera) przez sowieckich partyzantów, było przyczyną krwawej pacyfikacji przez batalion 22 marca 1943 wsi Chatyń na Białorusi, w której uprzednio partyzanci kwaterowali. W latach 80. podczas procesu Wasiury potwierdzono również udział batalionu w pacyfikacjach miejscowości Chmielewiczi, Koteli, Zarecze, Bobrowo, Osowy, Makow i Uborie.

Zdaniem Pera A. Rudlinga 1. kompania złożona głównie z melnykowców była najaktywniejszym pododdziałem batalionu. Pozostałe dwie kompanie, złożone głównie z Ukraińców ze wschodniej Ukrainy, były mniej zaangażowane w akcje oddziału. Oprócz Ukraińców, którzy stanowili większość, w batalionie służyli także Niemcy, Rosjanie i Białorusini.

W 1943 roku kilkudziesięciu policjantów 118. batalionu zdezerterowało i wstąpiło do UPA na Wołyniu.

Latem 1944 roku Niemcy wycofali batalion do Prus Wschodnich, gdzie połączyli go ze 115. batalionem. tworząc 63. Batalion Schutzmannschaft. Następnie policjantów z tego oddziału wcielono do 30 Dywizji Grenadierów SS.

Zobacz też

• Wołodymyr Katriuk

Bibliografia

• Per A.P.A. Rudling Per A.P.A., Terror and local collaboration in occupied Belarus: The case of the Schutzmannschaft battalion 118., [w:] Historical Yearbook, Volume VIII, cz. I. BACKGROUND, Bukareszt: Romanian Academy, Nicolae Iorga History Institute, 2011  (ang.).???