11 Batalion Budowy Mostów
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Paweł Buszujew |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
11 Samodzielny Batalion Budowy Mostów (11 sbbm) – samodzielny pododdział wojsk drogowych ludowego Wojska Polskiego.
Batalion został sformowany w rejonie Siedlec na podstawie rozkazu Nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 20 sierpnia 1944 roku, w składzie 2 Armii Wojska Polskiego, według sowieckiego etatu Nr 047/9 (ros. oтдельный мостостроительный батальон) o stanie 451 ludzi. Batalionem dowodził oficer Armii Czerwonej, ppłk Paweł Buszujew[1][2]. Poczta polowa numer 56726.
Jednostka była przeznaczona do budowy i naprawy mostów w strefie przyfrontowej. W działaniach bojowych pełniła także służbę regulacji ruchu na mostach oraz ochraniała je.
Na początku ofensywy styczniowej 1945 roku baon działał na korzyść radzieckiego 1 Frontu Białoruskiego. Przegrupowany do Warszawy, gdzie zbudował most niskowodny przez Wisłę, a następnie w Puławach, wspólnie z jednostkami ACz, budował most wysokowodny przez Wisłę.
Organizacja batalionu
- Etat 047/12[3]
- Dowództwo i sztab
- 3 kompanie budowy mostów a. 4 plutony budowy mostów
- kompania techniczna a. 3 plutony techniczne i pluton transportowy
- pluton ochrony
Przypisy
- ↑ Kaczmarek 1978 ↓, s. 716.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 216.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 204.
Bibliografia
- Kazimierz Kaczmarek: Druga Armia Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).