11 Brygada Artylerii Przeciwpancernej
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1945 |
Dowódcy | |
Pierwszy | płk Waczajew |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |


11 Brygada Artylerii Przeciwpancernej – jednostka artyleryjska ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowana jesienią 1944 w rejonie Krasnegostawu jako jednostkę 2 Armii WP[1]. Do armii przybyła po zakończeniu działań wojennych[2]. Po wojnie rozmieszczono ją w Grodzisku Mazowieckim, gdzie w lipcu 1945 została rozformowana[3], a jej sprzęt i żołnierzy wykorzystano do skompletowania nowo tworzonych pułków artylerii lekkiej dla 16. i 17 DP.
Struktura organizacyjna
- dowódca - płk Waczajew
- szef sztabu - ppłk Głuchowski
Oddziały i pododdziały
- 29 pułk artylerii przeciwpancernej
- 30 pułk artylerii przeciwpancernej
- 31 pułk artylerii przeciwpancernej[4]
- sześć baterii przeciwpancernych
- dwa plutony ogniowe
- sześć baterii przeciwpancernych
- bateria dowodzenia
- park artyleryjski
- kwatermistrzostwo
Etat przewidywał 1439 żołnierzy
Uzbrojenie zasadnicze
Przypisy
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 22.
- ↑ Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. s. 735.
- ↑ Rozkaz nr 0164/org. naczelnego dowódcy WP.
- ↑ Pozostałe pułki miały taką samą strukturę organizacyjną.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wyd. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
76 mm armata dywizyjna wz. 1942 (ZiS-3)