11 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
| Sformowanie | 1949 | |
| Rozformowanie | 1950 | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Żary | |
| Rodzaj wojsk | Piechota zmotoryzowana | |
| Podległość | 2 Korpus Pancerny | |
| Skład | patrz tekst | |
11 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej (11 DPZ) – związek taktyczny Wojska Polskiego.
Dywizję utworzono w marcu 1949 r. w oparciu o: 11 Dywizję Piechoty, 6 Pułk Czołgów Średnich i 25 Pułk Artylerii Pancernej. 11 DPZ weszła razem z 10 Dywizją Pancerną w skład 2 Korpusu Pancernego podporządkowanego dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. Dywizję rozlokowano w rejonie: Żary, Żagań, Bolesławiec, Jelenia Góra.
Skład dywizji
- Dowództwo i sztab – Żary
- 29 Zmotoryzowany Pułk Piechoty – Jelenia Góra
- 40 Zmotoryzowany Pułk Piechoty – Bolesławiec
- 42 Zmotoryzowany Pułk Piechoty – Żary
- 8 Drezdeński Pułk Czołgów Średnich – Żagań
- 33 Pułk Artylerii Lekkiej – Żary
- 92 Pułk Artylerii Przeciwpancernej – Bolesławiec
- 17 Pułk Moździerzy – Żagań
- 15 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej – Żagań
- 9 Batalion Rozpoznawczy – Żagań
- 16 Batalion Saperów – Żary
- 34 Batalion Łączności – Żary
- 44 Kompania Samochodowa – Żary
- Ruchomy Warsztat Naprawy Czołgów nr 10 – Żary
- Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Artyleryjskiego nr 11 – Żary
- Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 12 – Żary
Dywizja liczyła etatowo 10.028 żołnierzy i 175 pracowników cywilnych. Jej zasadnicze uzbrojenie stanowiło: 76 czołgów średnich, 21 dział pancernych, 5 samochodów pancernych, 73 armaty 76 mm, 26 haubic 122 mm, 90 moździerzy 82 mm i 60 moździerzy 120 mm.
Rozkazem ministra Obrony Narodowej Nr 0055/Org. z 12 czerwca 1950 r. 11 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej została przeformowana na dywizję zmechanizowaną – 11 Dywizja Zmechanizowana.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
