11 Dywizja Polowa Luftwaffe

11 Dywizja Polowa Luftwaffe 11 Luftwaffe Feld Division
Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1942 na poligonie Munster
Rozformowanie	1945
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	Luftwaffe, później OKH
Skład	patrz tekst

11 Dywizja Polowa Luftwaffe (niem. 11 Luftwaffe Feld Division) – utworzona na terenie Niemiec w październiku 1942 z Flieger-Regiments 21. W listopadzie 1943 roku została przemianowana (jak wszystkie dywizje polowe Luftwaffe) na 11 Feld Division (L) i przydzielona do wojsk lądowych. Na początku 1945 r. została rozbudowana o trzeci pułk strzelców (Jäger-Regiment 111 (L)).

W 1943 dywizja została rozlokowana na Wyspach Egejskich jako jednostka okupacyjna. Od lutego do sierpnia zwalczała greckich partyzantów w rejonie miasta Megara. Począwszy od września 1944 stopniowo wycofywała się z Bałkanów. Jesienią 1944 r. walczyła z partyzantką jugosłowiańską nad rzekami Drawą i Sawą.

11 Dywizja Polowa Luftwaffe przetrwała do końca wojny na południowym odcinku frontu wschodniego i skapitulowała w maju 1945 r.

Skład bojowy dywizji

1942

• 21. polowy pułk strzelców Luftwaffe
• 22. polowy pułk strzelców Luftwaffe
• 11. polowy batalion artylerii Luftwaffe
• 11. polowa kompania cyklistów Luftwaffe
• 11. polowy batalion niszczycieli czołgów Luftwaffe
• 11. polowa kompania inżynieryjna Luftwaffe
• 11. polowa kompania łączności Luftwaffe
• 11. polowe dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe Luftwaffe

Dowódcy

• Generalleutnant Luftwaffe Karl Drum (od października 1942)
• Oberst Alexander Bourquin (od 10 listopada 1943)
• Generalleutnant Wilhelm Köhler (od 1 grudnia 1943)
• Generalmajor Gerhard Henke (od 1 listopada 1944 do końca wojny)

Bibliografia

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.

Linki zewnętrzne

• Leksykon Wehrmachtu