11 Karpacka Dywizja Piechoty Armii Krajowej
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1944 |
Nazwa wyróżniająca | Karpacka |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk |
Historia Polski |
Ten artykuł jest częścią cyklu: |
11 Karpacka Dywizja Piechoty AK – jedna z dywizji piechoty w strukturze organizacyjnej Armii Krajowej.
Zgodnie z założeniami planu „Burza” wyrażonymi w rozkazie z września 1942, oddziały partyzanckie miały zostać odtworzone w oparciu o Ordre de Bataille Wojska Polskiego sprzed 1 września 1939 roku.
Do sukcesów oddziałów 11 KDP AK należy zaliczyć:
- wyzwolenie Kałusza i Sambora
- zabezpieczenie urządzeń technicznych i szybów naftowych w okolicach Drohobycza i Borysławia.
W wielu miejscach współdziałano z Armią Czerwoną.
Struktura organizacyjna
11 Karpacka Dywizja Piechoty AK dzieliła się na 3 zgrupowania pułkowe:
- 48 Pułk Piechoty AK w rejonie Stanisławów oraz Łukowiec Wiszniowski i Łukowiec Żurowski
- 49 Pułk Piechoty AK w rejonie Nadworna – Bitkowa
- 53 Pułk Piechoty AK w rejonie Daszawa, Stryj i Stebnik
Oddziały w ramach akcji „Burza” działały między 14 lipca (początek ofensywy 1 Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej) a 26 lipca, gdy teren przedwojennego województwa stanisławowskiego znalazł się za linią frontu.
Bibliografia
- Marek Ney-Krwawicz, Struktura Organizacyjna Armii Krajowej, „Mówią wieki” 9/1986.
Media użyte na tej stronie
Flaga Armii Krajowej; symbol na fladze jest złożeniem liter "P" i "W", będących skrótem od "Polska Walcząca" (zob. Znak Polski Walczącej)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tereny walk Armii Krajowej w czasie akcji "Burza" w 1944