11 Pułk Artylerii Ciężkiej (PSZ)
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1942 | |
Rozformowanie | 1947 | |
Tradycje | ||
Rodowód | 7 pac | |
Działania zbrojne | ||
kampania włoska | ||
Organizacja | ||
Rodzaj wojsk | Artyleria | |
Podległość | 2 Grupa Artylerii |
11 Pułk Artylerii Ciężkiej (11 pac) ang. 11th Polish Medium Regiment[1] – oddział artylerii ciężkiej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk powstał w październiku 1942 roku z przemianowania 7 Pułku Artylerii Ciężkiej, ewakuowanego z ZSRR wraz z Armią Andersa. Wchodził początkowo w skład "Artylerii Ciężkiej" Armii Polskiej na Wschodzie, "Grupy Artylerii Armii" potem w skład 2 Grupy Artylerii wspierającej 2 Korpus. Pułk posiadał dwa dywizjony. W skład każdego dywizjonu wchodziły dwie baterie artylerii po cztery 114,3 mm (4,5-calowe) armaty.
Organizacja i obsada personalna
Dowódcy:
- zastępca dowódcy – mjr Teodor Dobrowolski[3]
- adiutant – por. Tadeusz Maryański[3]
- dowódca I dywizjonu – Eugeniusz Wiatr[3]
- dowódca II dywizjonu – Witold Brocki[3]
Każdy dywizjon posiadał dwie baterie artylerii po cztery 114,3 mm (4,5-calowe) armaty.
Przypisy
- ↑ Według klasyfikacji brytyjskiej jednostka była pułkiem artylerii średniej.
- ↑ Zenon Andrzejewski. Pułkownik Tadeusz Feliks Frączek (1893-1973). „Przemyskie Zapiski Historyczne”. Nr 12-13, s. 369, 2003.
- ↑ a b c d e A. Blum i inni: Artyleria polska Bitwa o Bolonię 1945.. s. XXI.Sprawdź autora:1.
Bibliografia
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa – Książka – Ruch, 1981.
- Józef Smoliński: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. 1939-1945. Warszawa: "Egros", 1997. ISBN 83-86268-66-2.
- A. Blum, M. Przedrzymirski, J. Wisz, J. Paśnicki: Artyleria polska Bitwa o Bolonie. Koło Oficerów Artylerii. Londyn 1990.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Udział II Korpusu Polskiego w kampanii włoskiej (21.12.1943 - 21.04.1945)
Autor: Balcer, Licencja: CC BY 2.5
British Ordnance BL 5.5 inch (140 mm) M3 medium gun from year 1939, displayed in Hämeenlinna Artillery Museum. This gun: BL 5,5 MK 2&4 NL 79 RGFD (Royal Gun Factory).
The Allied Campaign in North-west Europe, 6 June 1944 - 7 May 1945
The Battle for Normandy: A British 4.5 inch gun being primed ready for firing by men of 211 Battery, 64th Medium Regiment, Royal Artillery near Tilly-sur-Seulles, during the holding operation before the push to Caen.