11 Pułk Artylerii Haubic
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
Sformowanie | 1944 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | płk Michał Czyżykow | |
Organizacja | ||
Rodzaj wojsk | Artyleria | |
Podległość | 3 Brygada Artylerii Haubic |
11 Pułk Artylerii Haubic – pułk artylerii polskiej ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany we wsi Ugrojedy pod Sumami rozkazem dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 001 z 1 kwietnia 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 6 listopada 1944 pod Warszawą.
Dowódca pułku
- płk Michał Czyżykow
Skład etatowy
- Dowództwo i sztab
- pluton topograficzny
- 1 dywizjon artylerii haubic
- trzy baterie artylerii haubic
- 2 dywizjon artylerii haubic
- dwie baterie artylerii haubic
- park artyleryjski
żołnierzy – 653 (oficerów – 70, podoficerów - 186, szeregowców - 397)
sprzęt:
- 122 mm haubice - 20
- rusznice przeciwpancerne - 20
- samochody - 53
- ciągniki - 25
Działania bojowe
Pułk wchodził w skład 3 Brygady Artylerii Haubic.
Walczył w 1944 o przyczółki na zachodnim brzegu Wisły, wspierając ogniem 3 Dywizję Piechoty.
Na Wale Pomorskim walczył pod Borujskiem i Żabinem. Uczestniczył także w walkach w rejonie Starej Odry, Ruppiner-Kanal i Hawelą.
Szlak bojowy zakończył 8 maja 1945 pod Stolzenhagen[1].
Przypisy
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 132-133.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
Media użyte na tej stronie
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria ciężka
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Formowanie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (1943 - 1944)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 16.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 17-18.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 18-20.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Operacja berlińska - etap 16-25.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Operacja berlińska - niemieckie wysiłki przyjścia z odsieczą Berlinowi - kwiecień -maj 1945
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria lekka
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria plotnicza