11 Pułk Czołgów
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1951 |
| Rozformowanie | 1990 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | 2 Giżycki Pułk Zmechanizowany |
| Dowódcy | |
| Ostatni | mjr Sławomir May |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | Warszawski Okręg Wojskowy |
11 Pułk Czołgów Średnich (11 pcz) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Wiosną 1951 roku, w garnizonie Giżycko, został sformowany 11 samodzielny pułk czołgów. Jednostka została zorganizowana na podstawie „Planu zamierzeń organizacyjnych na lata 1951-1952". Pułk był bezpośrednio podporządkowany dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W 1955 roku oddział został włączony w skład 15 Dywizji Zmechanizowanej i przeformowany w 11 pułk czołgów i artylerii pancernej. W 1957 roku pułk wszedł w skład 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki.
W 1990 roku jednostka została przeformowana i przemianowana na 2 pułk zmechanizowany. Numer "2" oddział przejął po rozformowanym 2 Berlińskim pułku zmechanizowanym ze Skierniewic.
W 1994 roku na bazie pułku została utworzona 15 Giżycka Brygada Zmechanizowana im. Zawiszy Czarnego.
Struktura organizacyjna (1970)
- dowództwo i sztab – 1 T-55AD
- 5 kompanii czołgów – 16 T-55A
- kompania rozpoznawcza – 7 BRDM-2
- bateria plot – 6 ZU-23-2, 4 S-2
- kompania saperów – 4 BLG-67M, BRDM-2, 5 SKOT Inż.
- kompania łączności
- kompania medyczna
- kompania remontowa
- kompania zaopatrzenia
- pluton ochrony i regulacji ruchu
- pluton chemiczny
Żołnierze
- Dowódcy pułku[3]
- mjr Wiesław Cegłowski 10.1951 – 22.10.1953
- płk Stanisław Komski 22.10.1953 – 31.12.1961; przerwa od 31.10.1956 do 31.10.1957 na czas szkolenia na kursie dowódców pułku, w tym czasie pełniącymi obowiązki byli:
- kpt. Ryszard Markowski, z-ca ds. polit. 31.10.1956 – 11.02.1957
- mjr Stanisław Fiutek, zca ds. liniowych 11.02.1957 r. – 14.07.1957 r.
- ppłk Wacław Feryniec, dowódca 33 Pułku Czołgów w Zambrowie po jego rozformowaniu 14.07.1957 – 31.10.1957
- płk dypl. Wiesław Kociołek 1.01.1962 – 02.1966
- płk dypl. Henryk Godleś – 02.1966 – 10.1970
- płk dypl. Józef Gierałtowski – 10.1970 – 27.10.1974
- ppłk dypl. Czesław Laszczkowski – 27.10.1974 – 13.12.1977
- mjr dypl. Tadeusz Bazydło – 13.12.1977 – 08.1980
- płk dypl. Sławomir May – 8.1980 – 30.09.1989
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Dowódcy pułku. 11pcz.pl. [dostęp 2015-06-02].
Bibliografia
- Kazimierz Czernikowski, 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Króla Kazimierza Jagiellończyka, Drukarnia W&P Edward Waszkiewicz, Elżbieta Panter s. c., Malbork 2001, ISBN 83-86590-02-5.
- Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie, Toruń 2004, ISBN 83-88089-67-6.
| Korpusy pancerne | |
|---|---|
| Dywizje pancerne | |
| Brygady pancerne | |
| Pułki czołgów | |
| Bataliony rozpoznawcze | |
| Pułki artylerii pancernej | |
| Dywizjony artylerii pancernej | |
| Wyposażenie |
Media użyte na tej stronie
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Armored troops branch insignia
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Photo by Radomil, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Soviet T-55 in Arms museum in Poznan, Poland.
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz