11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPL
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Nadanie sztandaru | |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr pil. Zygmunt Ostrowski |
Ostatni | ppłk pil. Jan Nowak |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Lotnicze |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Skład | Etat Nr 6/101 |
11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPK (11 plm) – oddział lotnictwa myśliwskiego Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na lotnisku w Poznaniu, w terminie od 1 października do 1 grudnia 1950 roku został sformowany 11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego[d]. Etat pułku 6/101 przewidywał 222 wojskowych i jednego pracownika kontraktowego[2].
W grudniu 1951 roku pułk został włączony w skład nowo formowanej 11 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego[e]. Jednocześnie określono nowe miejsce stacjonowania pułku – lotnisko Zegrze Pomorskie. Jednak wobec załamania się planu przyspieszonego rozwoju lotnictwa, pułk pozostał na lotnisku w Poznaniu i został włączony do składu 6 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego[2].
W latach 1954–1955, na bazie dwóch eskadr 11 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego sformowano 62 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego[f]. Jednocześnie pułk został przebazowany na lotnisko Debrzno i po uzupełnieniu stanu włączony w skład 10 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL[2].
W 1958 roku 11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został włączony w skład 2 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju[2].
W czerwcu 1962 roku jednostka została przemianowana na 11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPK[3].
W 1967 roku 11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPK przyjął tradycje bojowe i numerację wojennego 9 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego[g].
W październiku 1968 roku 9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPK został przekazany Wojskom Lotniczym i podporządkowany dowódcy 4 Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. Wraz ze zmianą podporządkowania z nazwy jednostki został usunięty człon „OPK”[2].
Z dniem 31 stycznia 1989 roku, 9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został rozformowany[h]. Jednocześnie 26 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został przeformowany na 9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego i przyjął tradycje bojowe rozformowanego 9 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego[h][2].
Dowódcy pułku
Wykaz dowódców pułków podano za: Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010. s. 125.
- mjr pil. Zygmunt Ostrowski (1950–1952)
- mjr pil. Władysław Lewiński 1952
- mjr pil. Franciszek Kamiński (1952–1953)
- ppłk pil. Tadeusz Abramczuk (1954–1956)
- ppłk pil. Jerzy Bażanow (1956–1959)
- ppłk pil. Zdzisław Kozik (1959–1961)
- ppłk pil. Edward Zamorski (1961–1966)
- ppłk pil. Zygmunt Wojciechowski (1966–1968)
- ppłk pil. Marian Niedźwiecki (1968–1969)
- ppłk pil. Józef Mizera 1969
- ppłk pil. Jerzy Zych (1969–1972)
- mjr pil. Adam Markowicz 1972
- ppłk pil. Zygmunt Wojciechowski (1972–1973)
- płk pil. Stanisław Michniewicz (1973–1976)
- płk pil. Mieczysław Toboła (1976–1983)
- płk pil. Jan Jermakowicz (1983–1987)
- ppłk pil. Jan Nowak (1987–1989)
Uwagi
- ↑ W okresie formowania pułk został wyposażony w samoloty Jak-9P
- ↑ 1 października 1953 roku pułk posiadał 17 samolotów Jak-23
- ↑ W strukturach Wojsk Lotniczych 9 plm miał w wyposażeniu samoloty MiG-21.
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 070/Org. z 11 lipca 1950 roku
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0096/Org. z 11 grudnia 1951 roku
- ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 0203/Org. z 4 września 1954 roku
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 07/Org. z 4 maja 1967 roku
- ↑ a b Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego WP nr 05 5/Org. z 27 września 1988 roku
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ a b c d e f Zieliński 2011 ↓, s. 124–125.
- ↑ Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959–1990, s. 35.
Bibliografia
- Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959–1990, część III, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 4 (25), MAGNUM X Sp. z o.o., lipiec-sierpień 2002, ISSN 1505-1196, s. 33–37.
- [red.] Józef Zieliński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
Jak-23 w Muzeum Orła Białego, Skarżysko-Kamienna