11 Pułk Moździerzy
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
Sformowanie | 1944 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | mjr Izaak Miszyn | |
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | Artyleria | |
Podległość | 1 Brygada Moździerzy |
11 Pułk Moździerzy (11 pm) – oddział artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został sformowany we wsi Mokobody na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 20 sierpnia 1944 roku, w składzie 1 Brygady Moździerzy. 8 listopada 1944 roku w Mokobodach żołnierze pułku złożyli przysięgę[1].
Dowódcy pułku
- mjr Izaak Miszyn
- ppłk Aleksy Kaletnikow[a]
Skład etatowy
- Dowództwo i sztab
- 2 x dywizjon moździerzy
- żołnierzy – 631 (74 oficerów, 179 podoficerów, 378 kanonierów)
- Sprzęt:
- moździerze – 36
- rusznice przeciwpancerne – 36
- samochody – 97
Działania bojowe
25 kwietnia w dniu okrążenia Berlina, pułk uczestniczył w natarciu na Spandau[2]. Stanowiska ogniowe zajmował wzdłuż skraju lasu na południe od Dallgow. 26 kwietnia o świcie pułk wspierał nacierającą piechotę radziecką i posuwając się za nią zajął stanowiska ogniowe na południowo-zachodnim skraju Seeburga[2]. Po kontrataku hitlerowców piechota radziecka została zmuszona do wycofania się. Stanowiska ogniowe pułku zostały zagrożone. Faszystom udało się opanować rejon broniony przez 2 dywizjon moździerzy, a gdy grupy wroga znalazły się blisko stanowiska dowodzenia pułku, ppłk Kalentiew rozkazał przenieść je w głąb ugrupowania pułku[3]. Po wykonaniu ognia zaporowego przez pułk i wprowadzeniu do walki radzieckiego batalionu fizylierów, atak nieprzyjaciela został odparty. Niemcy widząc, że nie przejdą odcinka bronionego przez 1 dywizjon moździerzy postanowili obejść polskie stanowiska[3]. Płk Kalentiew pozostawił przy każdym moździerzu po trzech ludzi, a z pozostałej obsługi utworzył grupy strzelców, które wspólnie z radziecką piechotą uderzyły na hitlerowców. Wroga odepchnięto i rozbito, a moździerzyści wzięli do niewoli około 70 hitlerowców[3]. Po drugim niemieckim kontrataku na Seeburg, załoga punktu obserwacyjnego w składzie: ppor. Marcioch, bomb. Jędrzejewski i kan. Johacy została otoczona przez kilkunastu hitlerowców[4]. Moździerzyści postanowili się bronić. Z odsieczą przyszła kompania piechoty radzieckiej z czołgiem, która rozproszyła nieprzyjaciela[4]. Pułk podczas walk 26 kwietnia pułk zniszczył 8 karabinów maszynowych, zginęło około 80 żołnierzy nieprzyjacielskich, a do niewoli dostało się 74[4].
Wieczorem piechota radziecka wsparta moździerzami 11 pułku wdarła się do Spandlu, a punkty obserwacyjne pułku zostały rozmieszczone na południowym skraju miasta[5]. Po północy nieprzyjaciel zaatakował i wyszedł na tyły i skrzydło pododdziałów. Stanowiska ogniowe pułku zostały odcięte od piechoty, a łączność przerwana. Mimo trudnych warunków radzieccy piechurzy i polscy moździerzyści powstrzymali nieprzyjaciela[5]. Na skutek natarcia jednostki radzieckie i wspierający je 11 pm stopniowo opanowywały punkty oporu wroga w Spandau[6]. Do końca 28 kwietnia wojska dotarły od zachodu do rzeki Haweli[6].
Uwagi
- ↑ W książce Kazimierza Kaczmarka występuje ppłk Aleksy Kalentiew
Przypisy
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 102.
- ↑ a b Kaczmarek 1980 ↓, s. 49.
- ↑ a b c Kaczmarek 1980 ↓, s. 50.
- ↑ a b c Kaczmarek 1980 ↓, s. 51.
- ↑ a b Kaczmarek 1980 ↓, s. 52.
- ↑ a b Kaczmarek 1980 ↓, s. 53.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. Warszawa: Książka i Wiedza, 1980, s. 48-68.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
Media użyte na tej stronie
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria lekka
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor:
Radomil
from pl.wikipedia, Licencja: CC-BY-SA-3.0Moździerz pułkowy wz.39 kal.120mm
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Udział żołnierzy polskich w szturmie na Berlin (30.04 - 2.05.1945)
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria ciężka
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria plotnicza
Berlin. Punkt obserwacyjny 11 pułku moździerzy