11 Pułk Piechoty (PSZ)

11 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1940

Rozformowanie

1940

Dowódcy
Pierwszy

ppłk piech. August Emil Fieldorf

Ostatni

ppłk piech. Józef Mordarski

Działania zbrojne
kampania francuska 1940
Organizacja
Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

4 Dywizja Piechoty

11 Pułk Piechoty (11 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego we Francji.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Prace organizacyjne mające na celu ustalenie wstępnej obsady oficerskiej 11 pułku piechoty wchodzącej organizacyjnie w skład 4 Dywizji Piechoty rozpoczęto 19 kwietnia 1940 we francuskim obozie wojskowym Les Sables-d′ Ollone, a od 15 maja 1940 w ośrodku Parthenay. 22 maja 1940 roku Naczelny Wódz rozkazem nr 415/Tj.O.I./40 polecił formować 4 Dywizję Piechoty, a w jej składzie 11 pułk piechoty. Z dniem 24 maja 1940 kadra pułku ponad 120 oficerów i podoficerów gotowa była na przyjęcie poborowych z Francji i nielicznych ochotników, którzy przedarli się z terenu Polski. Od 3 czerwca do pułku zaczęli przybywać pierwsi rekruci z emigracji, byli to w większości poborowi starszych roczników. Ogółem od 3 do 14 czerwca 1940 do pułku wcielono ok. 1 000 żołnierzy. Rekrutów w większości umundurowano, ale pułk nie otrzymał prawie żadnego wyposażenia i środków transportu. Jako broń przydzielono kilkadziesiąt sztuk archaicznych czarno prochowych karabinów (cała dywizja otrzymała 260 szt.) 11 mm Gras mle 1874 i 600 szt amunicji do nich. W trakcie prac organizacyjnych nad formowaniem, pułk 17 czerwca 1940 na rozkaz Ministra Spraw Wojskowych przewieziono, do miejscowości Saintes przy ujściu Loary. 18 czerwca pułk podjął marsz do portu La Pallice w pobliżu portu w La Rochelle. Podczas przygotowań do wymarszu władze francuskie pozbawiły 11 pułk posiadanej przez niego broni. Skąd po zwolnieniu 80% żołnierzy z emigracji z Francji, na brytyjskim węglowcu "Abderpool", w dniach 19-20 czerwca, reszta pułku wraz z innymi żołnierzami 4 DP oraz innych oddziałów odpłynęła do Wielkiej Brytanii[1][2][3].


Żołnierze pułku

  • Dowódcy pułku[4]
ppłk piech. August Emil Fieldorf
ppłk piech. Józef Mordarski
  • Szef sztabu - mjr dypl. piech. Wojciech Korsak[5]
  • Dowódca I batalionu - ppłk piech. Józef Mordarski, kpt. Jerzy, Hieronim Koczay[5]
  • Dowódca II batalionu - ppłk piech. Otton Paweł Zieliński[5]
  • Dowódca III batalionu - mjr piech. Aleksander Nowaczyński[5]

Przypisy

  1. ↑ Smoliński 1996 ↓, s. 39-44,86-94.
  2. ↑ Zuziak 2013 ↓, s. 134-135.
  3. ↑ Biegański 1977 ↓, s. 133-135.
  4. ↑ Radziwiłłowicz 1994 ↓, s. 98-101.
  5. ↑ a b c d Kryska-Karski i Barański 1971 ↓, s. 56-57.

Bibliografia

  • Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945. T. 5. Londyn: 1971.
  • Józef Smoliński: Ewakuacja Wojska Polskiego do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1940. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Egros, 1996. ISBN 83-86268-59-X.
  • Witold Biegański: Zaczęło się w Coếtquidan. Z dziejów polskich jednostek regularnych we Francji. Warszawa: MON, 1977.
  • Dariusz Radziwiłłowicz: Zarys dziejów 4 Dywizja Piechoty Zmechanizowana 1808-1994. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08377-0.
  • Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji 1939-1940. Organizacja i działania bojowe. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2013. ISBN 978-837399-580-2.
Piechota w Polskich Siłach Zbrojnych
Dywizje
Brygady piechoty i strzelców
Pułki
Bataliony
Bataliony kadrowe strzelców
Bataliony strzelców podhalańskich
Bataliony ckm, samodzielne szwadrony i kompanie ckm

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).