121 Centre

121 Centre
Państwo Wielka Brytania
MiejscowośćLondyn
Adres121 Railton Road
Londyn
Typ budynkukamienica
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „121 Centre”
Contains Ordnance Survey data © Crown copyright and database right, CC BY-SA 3.0
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „121 Centre”
Ziemia51°27′27,10″N 0°06′26,49″W/51,457528 -0,107358

121 Centre – skłot i centrum społeczne w Brixton, w południowym Londynie, istniejące od 1981 do 1999. Jako anarchistyczny ośrodek społeczny, miejsce to zawierało księgarnię, kawiarnię, infoshop, bibliotekę, przestrzeń biurową, drukarnię i przestrzeń do prób muzycznych oraz spotkań. Wśród organizacji korzystających z miejsca oferowanego przez skłot znalazły się Food Not Bombs, Anarchistyczny Czarny Krzyż, oddziały pomocy dla więźniów, magazyn anarchofeministyczny, organizacja pomocy dla skłotersów oraz grupa anarchoqueerowa[1]. W 121 Centre odbywały się m.in. koncerty punkowe, kobiece wieczory kawiarniane oraz comiesięczna noc queerowa. Ośrodek był kameralny[2] i był jednym z najdłużej działających skłotów w Londynie[1].

Początki

Budynek przy 121 Railton Road został po raz pierwszy zasiedlone przez Olive Morris w 1973. Założono tam księgarnię Sabarr Books, zanim przeniosła się gdzie indziej. Ośrodek stał się wówczas anarchistycznym centrum społecznym[3].

Aktywności

Podczas zamieszek w Brixton w 1981 centrum pozostało nietknięte[4]. W 1983 ośrodek gościł osoby przybywające do Londynu na demonstrację Stop the City[5]. Kate Sharpley Library (KSL) zostało założone na 121 Railton Road w 1979, między innymi przez Alberta Meltzera[6]. Od 1993 w tym miejscu odbywały się imprezy związane z muzyką industrialna, speedcorem i gabberem, takie jak industrialne noce Sate. Centrum społeczne było szczególnym ośrodkiem dla tych podgatunków muzyki[2]. Klub Dead by Dawn gościł najostrzejszą i najszybszą muzykę Londynu w latach 1994-1996. Uczestników łączyły zainteresowania estetyczne, w tym ziny, wykłady Sadie Plant oraz literatura intelektualna sytuacjonistów, Deleuze'a i Guattariego oraz Williama Burroughsa. W odróżnieniu od innych inicjatyw klubowych czy imprezowych, Dead by Dawn zostało pomyślane jako unikalne połączenie dyskusji, filmów, wystaw i straganów, zapewniając ponadto dostęp do internetu[7].

Centrum zostało podpalone podczas nasilenia prawicowej przemocy w 1993[8].

Eksmisja

Rada London Borough of Lambeth uzyskała sądowy nakaz przejęcia budynku na początku 1999. W odpowiedzi skłotersi podjęli szereg działań wyrażających sprzeciw: zmienianie billboardów, rozlepianie ulotek protestacyjnych, rozprowadzanie broszury South London Stress oraz okupacja ratusza w Lambeth w ramach protestu przeciwko nowemu prawu zabraniającemu picia alkoholu w miejscach publicznych. The Evening Standard opisał ich kampanię jako „wysoce efektywną". Gdy zbliżał się termin eksmisji, mieszkańcy zabarykadowali się w środku i w kwietniu zorganizowali całodzienną imprezę uliczną. Uzbrojone oddziały policji usunęły później pozostałych lokatorów[1]. Głównym impulsem do przejęcia budynku były rosnące wartości nieruchomości[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c Keith McHenry, Chaz Bufe, Hedges Chris, The Anarchist Cookbook, See Sharp Press, 2015, ISBN 978-1-937276-76-8.
  2. ↑ a b c Pamela K. Gilbert (red.), Imagined Londons, SUNY Press, 2002, ISBN 978-0-7914-5501-2.
  3. ↑ Emma Allotey, Morris, Olive Elaine (1952–1979), Oxford Dictionary of National Biography, 2012, DOI: 10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-100963;jsessionid=cb3da3f6d9281f3bcc1d00fee152c599 [dostęp 2021-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-06] (ang.).
  4. ↑ By the Waters of Babylon; The Battle of Railton Road; International Centres, [w:] Albert Meltzer, I Couldn't Paint Golden Angels: Sixty Years of Commonplace Life and Anarchist Agitation, AK Press, 1996, ISBN 978-1-873176-93-1 [dostęp 2021-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-16] (ang.).p?,
  5. ↑ Rich Cross, "Stop the City showed another possibility": Mobilisation and movement in anarcho-punk, [w:] Mike Dines, Matthew Worley (red.), The Aesthetic Of Our Anger, Minor Compositions/Autonomedia, 2016, ISBN 978-1-57027-318-6.
  6. ↑ David Goodway, The Kate Sharpley Library, „Anarchist Studies”, 16 (1), 2008, ISSN 0967-3393, OCLC 163567083 (ang.).
  7. ↑ Graham St John, Technomad: Global Raving Countercultures, Equinox Publishing Limited, 2009, ISBN 978-1-84553-626-8.
  8. ↑ John Bennett, Mob Town: A History of Crime and Disorder in the East End, Yale University Press, 2017, ISBN 978-0-300-22195-4.

Media użyte na tej stronie

United Kingdom adm location map.svg
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of the United Kingdom
Greater London UK location map 2.svg
Contains Ordnance Survey data © Crown copyright and database right, CC BY-SA 3.0

Map of Greater London, UK with the following information shown:

  • Administrative borders
  • Coastline, lakes and rivers
  • Roads and railways
  • Urban areas

The data includes both primary routes and railway lines.

Equirectangular map projection on WGS 84 datum, with N/S stretched 160%

Geographic limits:

  • West: 0.57W
  • East: 0.37E
  • North: 51.72N
  • South: 51.25N