12 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

12 Dywizja Piechoty

12. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	15 października 1935
Rozformowanie	1944
Nazwa wyróżniająca	Meklemburska
Tradycje
Kontynuacja	12 Dywizja Grenadierów Ludowych
Działania zbrojne
II wojna światowa kampania wrześniowa kampania francuska 1940 atak Niemiec na ZSRR bitwa pod Diemiańskiem
Organizacja
Dyslokacja	Schwerin
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota i artyleria

12 (Meklemburska) Dywizja Piechoty – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w 1934 roku pod ukrytą nazwą Infanterieführer II., miejsce stacjonowania sztabu Schwerin. Na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935 roku otrzymała oficjalną nazwę 12 Dywizja Piechoty. Stacjonowała w II Okręgu Wojskowym. W 1944 odbudowana jako 12 Dywizja Grenadierów Ludowych.

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1939 roku:
  • 27. pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, II. II. i III. batalionu – Rostock;
  • 48. pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I., II., III. i rezerwowego batalionu – Neustrelitz;
  • 89. pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I. i III. batalionu – Schwerin, II. batalionu – Wismar;
  • 12. pułk artylerii: miejsce postoju sztabu, I. i II. dywizjonu – Schwerin, III. dywizjonu – Rostock;
  • I. dywizjon 48. pułku artylerii ciężkiej: miejsce postoju – Güstrow;
  • 12. batalion pionierów: miejsce postoju – Schwedt;
  • 12. oddział przeciwpancerny: miejsce postoju – Schwerin;
  • 12. oddział łączności: miejsce postoju – Schwerin;
  • 12. oddział obserwacyjny: miejsce postoju – nie został sformowany;
• Struktura organizacyjna w styczniu 1940 roku:

27., 48. i 89. pułk piechoty, 12. pułk artylerii, I./48. pułk artylerii ciężkiej, 12. batalion pionierów, 12. oddział rozpoznawczy, 12. oddział przeciwpancerny, 12. oddział łączności, 12. polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w styczniu 1943 roku:

27. pułk fizylierów, 48. i 89. pułk grenadierów, 12. pułk artylerii, 12. batalion pionierów, 12. oddział rozpoznawczy, 12. oddział przeciwpancerny, 12. oddział łączności, 12. polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1943 roku:

27. pułk fizylierów, 48. i 89. pułk grenadierów, 12. pułk artylerii, 12. batalion pionierów, 12. batalion fizylierów, 12. oddział przeciwpancerny, 12. oddział łączności, 12. polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1944 roku:

27. pułk fizylierów, 48. i 89. pułk grenadierów, 12. pułk artylerii, 12. batalion pionierów, 12. batalion fizylierów, 12. oddział przeciwpancerny, 12. oddział łączności, 12. polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w październiku 1944 roku:

27. pułk fizylierów, 48. i 89. pułk grenadierów, 12. pułk artylerii, 12. batalion pionierów, 12. batalion fizylierów, 12. oddział przeciwpancerny, 12. oddział łączności, 12. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy

Generalmajor Wilhelm Ulex 1 X 1935 – 6 X 1936;
Generalmajor Albrecht Schubert 6 X 1936 – 1 IV 1938;
Generalleutnant Ludwig van der Leyen 1 IV 1938 – 10 III 1940;
General Walther Kurt von Seydlitz-Kurzbach 10 III 1940 – 31 XII 1941;
Oberst Karl Hernekamp 1 I 1942 – 1 III 1942;
Generalleutnant Kurt - Jürgen Freiherr von Lützow 1 III 1942 – 1 VI 1942;
Oberst Gerhard Müller 1 VI 1942 – 11 VII 1942;
Oberst Wilhelm Lorenz 11 VII 1942 – 20 VII 1942;
Generalleutnant Kurt - Jürgen Freiherr von Lützow 20 VII 1942 – 25 V 1944;
Generalleutnant Curt Jahn 25 V 1944 – 4 VI 1944;
Generalleutnant Rudolf Bamler 4 VI 1944 – 27 VI 1944;
Generalmajor (Generalleutnant) Gerhard Engel 28 VI 1944 – 12 IV 1944;
Generalmajor Ernst König 12 IV 1945 – 18 IV 1945.

Szlak bojowy

Działania 1939-1941

We wrześniu 1939 roku 12 DP uczestniczyła w inwazji na Polskę, a w roku 1940 w inwazji na Francję. Do maja 1941 stanowiła część sił okupacyjnych w Europie Zachodniej, w ostatnim okresie w Holandii.

Działania w ZSRR

W czerwcy 1941 dywizja wzięła udział w Operacji Barbarossa w składzie Grupy Armii Północ i pozostawała pod jej rozkazami do końca roku 1943. W okresie luty-kwiecień 1942 była jedną z dywizji okrążonych w Kotle Demiańskim, skąd udało jej się (przy znacznych stratach) wyrwać.

Na początku 1944 roku odbudowaną dywizję wcielono do 4 Armii, wchodzącej w skład Grupy Armii Środek; w czerwcu musiała zmierzyć się z ofensywą radziecką na Białorusi (Operacja Bagration). Po załamaniu się frontu dywizja wycofała się do Mohylewa, który miał być broniony do upadłego i została tam zupełnie rozbita. Jedynie nielicznym żołnierzom udało się przebić z kotła do swoich.

12 Volksgrenadier Division

Odtworzona w październiku 1944, jako 12 Volksgrenadier Division, do końca wojny walczyła na Froncie Zachodnim, w składzie Grupy Armii B. Brała udział w obronie Akwizgranu, bitwie o las Hurtgen, w ofensywie w Ardenach. 18 kwietnia 1945 kapitulowała w Wuppertalu, okrążona w kotle w Zagłębiu Ruhry.

Bibliografia

• Gerhard Donat: Lützows wilde verwegene Schar. Das mecklenburgische GrenadierßRegiment 89 in Weltkriegen Osnabrück 1990
• Tadeusz Jurga: Armia Modlin 1939, Warszawa 1987
• Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939, Warszawa 1990
• Werner Haupt: Die deutschen Infanterie-Division b.m.w 1991
• Werner Haupt: Army Group North. The Wehrmacht in Russia 1941-1945 b.m.w i b.m.r
• Werner Haupt: Demjansk, Ein Bolwerk im Osten Bad Nauheim 1961