12 Pułk Kolejowy

12 Pułk Kolejowy

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1961
Rozformowanie	2001
Patron	Antoni Grabowski
Tradycje
Rodowód	12 Batalion Drogowy 12 Batalion Kolejowy
Kontynuacja	12 Wojskowe Zakłady Budownictwa Kolejowego 4 Ośrodek Przechowania Sprzętu
Dowódcy
Pierwszy	płk Kazimierz Lubryka
Ostatni	płk Wojciech Szczepkowski
Organizacja
Numer	JW 4117[1]
Dyslokacja	Tarnowskie Góry
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska kolejowe
Podległość	Zgrupowanie Wojsk Kolejowych i Drogowych
Odznaczenia

12 Pułk Kolejowy im. płk. Antoniego Grabowskiego (12 pkol) – oddział Zgrupowania Wojsk Kolejowych i Drogowych Sił Zbrojnych PRL.

Historia

W 1961 w garnizonie Tarnowskie Góry został sformowany 12 Batalion Drogowy, który niedługo potem przeformowany został w 12 Batalion Kolejowy i podporządkowany dowódcy 1 Brygady Wojsk Kolejowych. W 1966 jednostka przeformowana została w 12 Pułk Kolejowy.

11 października 1967 pułk otrzymał sztandar ufundowany przez pracowników węzła kolejowego w Tarnowskich Górach i Kopalni Węgla Kamiennego „Julian” w Piekarach Śląskich.

Pułk współpracował z ZSZ PKP czego wyrazem było ufundowanie przez JW 4117 w 1969 roku sztandaru szkoły^[2].

W 1975 oddział otrzymał imię płk. Antoniego Grabowskiego ps. „Hiszpan” (1909–1943), uczestnika hiszpańskiej wojny domowej po stronie republiki i dowódcy Grupy Specjalnej Sztabu Głównego Gwardii Ludowej.

W 1989 pułk przeformowany został w 12 Wojskowe Zakłady Budownictwa Kolejowego, a w następnym roku w 4 Ośrodek Przechowania Sprzętu. W 2001 ośrodek został rozformowany.

Jednostka była odznaczona Złotą Odznaką „Zasłużony w rozwoju województwa katowickiego” i Srebrnym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP”.

Dowódcy

• płk Kazimierz Lubryka (1961-1966)
• płk Marian Gembora (1966-1970)
• płk Stanisław Jakubiuk (1970-1976)
• płk Andrzej Adamowicz (1976-1984)
• płk Walerian Kabara (1984-1989)
• płk Wojciech Szczepkowski (1989-2001)

Przypisy

Bibliografia

• Jan Czerniak, Marek Fojutowski, Artur Wiśniewski: 2 Inowrocławski Pułk Komunikacyjny im. gen. Jakuba Jasińskiego 1918–2003. Inowrocław: 2003.