12 Samodzielny Pułk Lotnictwa Sanitarnego
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 1944 | |
| Rozformowanie | lipiec 1945 | |
| Działania zbrojne | ||
| II wojna światowa | ||
| Organizacja | ||
| Rodzaj wojsk | Wojska lotnicze | |
| Podległość | Szef Służby Zdrowia WP | |
12 Samodzielny Pułk Lotnictwa Sanitarnego – oddział lotnictwa Wojska Polskiego istniejący w latach 1944–1945.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W listopadzie 1944 r. na lotnisku w Wólce Leszczyńskiej koło Chełma w skład Wojska Polskiego włączono radziecki 141 Samodzielny Pułk Lotnictwa Sanitarnego (141-й отдельный санитарный авиационный полк) dowodzony przez ppłk. Fiodora Pietrowa, który przemianowano na 12 Samodzielny Pułk Lotnictwa Sanitarnego. Jednocześnie zmieniono numer poczty polowej z „27834” na „83758”.
Pułk zorganizowano według radzieckiego etatu Nr 015/292 – санитарный авиаполк o stanie 204 osób. Zgodnie z etatem jednostka powinna posiadać 204 żołnierzy i 32 samoloty Po-2S (sanitarny)[1]. W grudniu 1944 r. w pułku pełniły służbę 183 osoby, w tym 30 pilotów, a na jego wyposażeniu znajdowało się 30 samolotów. W dniu 1 maja 1945 r. stan osobowy wzrósł do 193 osób, a samolotów zmalał do 28 (według Morgały tego dnia na ewidencji znajdowało się tylko 7 samolotów Po-2S).
Z dniem 18 grudnia 1944 r. pułk został podporządkowany szefowi Służby Zdrowia WP.
W lutym 1945 r. jednostkę przeniesiono do Otwocka, a w marcu do Złotowa[1]. Miejsca postoju wyznaczano w rejonie rozwinięcia bazy szpitalnej 1 Armii WP. Od 21 kwietnia 1945 r. pułk wykonywał zadania na korzyść 2 Armii WP ewakuując z bazy szpitalnej armii w Ruszowie do bazy szpitalnej frontu w Poznaniu 1297 rannych żołnierzy.
W lipcu 1945 r. pułk został rozformowany[1][a].
Uwagi
- ↑ Rozkaz Nr 00165/Org. ND WP z 10 lipca 1945 r. i rozkaz Nr 0107 dowódcy Lotnictwa WP z 15 lipca 1945 r.
Przypisy
- ↑ a b c Koliński 1978 ↓, s. 264.
Bibliografia
- Kazimierz Kaczmarek, Druga Armia Wojska Polskiego, Warszawa 1978.
- Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Warszawa: „Ulmak”, 2002, ISBN 83-87226-29-7, OCLC 831089471.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Izydor Koliński, Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947, WPH Nr 1 (107) z 1984 r.
- Czesław Krzemiński, 12 pułk lotnictwa sanitarnego, "Skrzydlata Polska", nr 29 z 20 lipca 1975 r.
- Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz