134 Samodzielna Łomżyńska Brygada Łączności Naczelnego Dowództwa

134 Samodzielna Łomżyńska Brygada Łączności Naczelnego Dowództwa Wojsk Kierunku Południowego 134-я oтдельная Ломжинская дважды Краснознамённая, орденов Суворова и Кутузова бригада связи ГК ВЮН
Historia
Państwo	ZSRR 1941-1991  Rosja 1991-2009
Sformowanie	1975
Rozformowanie	2009
Nazwa wyróżniająca	Łomżyńska
Tradycje
Rodowód	32 samodzielny Łomżyński pułk łączności
Organizacja
Numer	JW 63536
Dyslokacja	Legnica Gusino
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska łączności
Podległość	Naczelne Dowództwo Wojsk Kierunku Południowego Północna Grupa Wojsk
Odznaczenia

134 Samodzielna Łomżyńska Brygada Łączności Naczelnego Dowództwa Wojsk Kierunku Południowego (ros. 134-я oтдельная Ломжинская дважды Краснознамённая, орденов Суворова и Кутузова бригада связи ГК ВЮН) – związek taktyczny wojsk łączności Sił Zbrojnych ZSRR i Rosji. Jednostka Wojskowa nr 63536.

Historia

134 Samodzielna Brygada Łączności powstała w 1975 roku na bazie istniejącego dotychczas 32 samodzielnego pułku łączności (utworzonego w 1941 roku), po którym przejęła nazwę wyróżniającą oraz ordery^[1].

Brygada była jednostką bezpośredniego podporządkowania Naczelnego Dowództwa Wojsk Kierunku Południowego, administracyjnie podlegała dowództwu Północnej Grupy Wojsk. Stacjonowała w Legnicy. Zadaniem Brygady było zapewnienie łączności szczebla strategicznego, ponadto realizowała zadania szkolenia podstawowego i specjalistycznego żołnierzy służby zasadniczej wojsk łączności na potrzeby Północnej Grupy Wojsk^[2].

W 1991 roku Brygadę wyprowadzono z terytorium Polski i przemieszczono do wsi Gusino w obwodzie smoleńskim. W 2009 roku Brygada została rozformowana.

Struktura organizacyjna

• Dowództwo i sztab
  • oddział agitacyjno-dźwiękowy
• 1 batalion mobilnych węzłów łączności
  • kompania systemów nadawczych
  • kompania systemów odbiorczych
  • kompania telegraficzno-telefoniczna
  • kompania zautomatyzowanych systemów dowodzenia
• 2 batalion radioliniowy
  • 2 kompanie radioliniowe
  • kompania łączności dalekosiężnej
• 3 szkolny batalion łączności
  • 2 szkolne kompanie łączności
  • kompania zabezpieczenia szkolenia
• kompania remontowa
• pluton gospodarczy
• pluton samochodowy
• punkt medyczny^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Виталий Феськов, et al.: Вооруженные Силы СССР после Второй Мировой войны: от Красной армии к Советской. Tomsk: Wydawnictwo НТЛ, 2013. ISBN 978-5-89503-530-6.Sprawdź autora:2.