13 Brygada Zmechanizowana
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1995 |
Rozformowanie | 1998 |
Patron | |
Tradycje | |
Święto | 14 sierpnia |
Nadanie sztandaru | 14.08.1996[1] |
Rodowód | 6 Pułk Zmechanizowany |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk dypl. Antoni Słomiński |
Organizacja | |
Numer | JW 1698[2] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
13 Brygada Zmechanizowana im. gen. broni Józefa Hallera (13 BZ) – dawny związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Sił Zbrojnych RP.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1995, w garnizonie Czarne, na bazie części pododdziałów 6 Pułku Zmechanizowanego sformowana została 13 Brygada Zmechanizowana.
Brygada wchodziła w skład 2 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej. Kultywowała tradycje 13 Dywizji Piechoty okresu II RP[4].
W związku z rozwiązaniem 2 Dywizji Zmechanizowanej do 31 grudnia 1998 brygada została rozformowana, a jej sztandar przekazano do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Struktura organizacyjna
- dowództwo i sztab
- batalion dowodzenia
- 3 bataliony zmechanizowane
- batalion czołgów
- batalion piechoty zmotoryzowanej
- dywizjon artylerii samobieżnej
- dywizjon artylerii przeciwpancernej
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- kompania rozpoznawcza
- kompania saperów
- kompania zaopatrzenia
- kompania remontowa
- kompania medyczna
Uzbrojenie
- bojowe wozy piechoty BWP-1
- czołgi T-72
- haubice samobieżne 2S1 Goździk
- armaty przeciwlotnicze ZU-23-2
- opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM-2
Dowódcy
- płk dypl. Antoni Słomiński
Przypisy
Bibliografia
- Tadeusz Krząstek, Andrzej Żak: Z ziemi włoskiej do Polski. Warszawa: Wydawnictwo Marrow SA, 1997. ISBN 83-907396-5-8.
- Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Warszawa: "Bellona", 1997. ISBN 83-11-08588-9.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.