13 Pułk Czołgów
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1951 |
| Rozformowanie | 1989 |
| Nazwa wyróżniająca | Warszawski |
| Tradycje | |
| Rodowód | 13 Samodzielny Pułk Czołgów |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Badecki |
| Ostatni | ppłk Leszek Krawczyk |
| Organizacja | |
| Numer | JW 2633[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | 2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana, 10 Sudecka Dywizja Pancerna |
13 Warszawski Pułk Czołgów Średnich (13 pcz) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w 1951 jako 13 samodzielny pułk czołgów na podstawie „Planu zamierzeń organizacyjnych na lata 1951–1952”. Stacjonował w garnizonie Opole.
Struktura pułku
- dowództwo i sztab
- pięć kompanii czołgów średnich
- jedna kompania piechoty
- batalion artylerii pancernej
- dwie kompanie dział pancernych
- kompanię technicznego zaopatrzenia
- plutony: łączności i saperów.
Uzbrojenie pułku stanowiły: 63 czołgi średnie T-34/85 i 18 dział pancernych
W grudniu 1952 zmieniono etat. W pułku zmniejszono liczbę kompanii czołgów średnich do trzech i jednej kompanii dział pancernych. Ogólna liczba podstawowego sprzętu bojowego wynosiła wtedy 30 czołgów i 5 dział pancernych.
W składzie 2 Dywizji Zmechanizowanej i 10 Dywizji Pancernej
W 1956 r. 13 pułk czołgów wszedł w skład 2 Dywizji Zmechanizowanej. W 1957 r. przeformowano go na 13 pułk czołgów i artylerii pancernej. W 1962 r. pułk włączono w skład 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej im. Bohaterów Armii Radzieckiej jako 13 pułk czołgów średnich.
Rozformowany 4 marca 1989 roku.
Organizacja
Dowództwo i sztab – 1 T-55 AK (w składzie trzech kompanii czołgów)
- 5 kompanii czołgów – w każdej 16 czołgów T-55 (3 kompania 17 czołgów)
- bateria plot. – 4 samobieżne działa przeciwlotnicze ZSU-23-4
- kompania rozpoznawcza – 7 opancerzonych samochodów rozpoznawczych BRDM-2
- kompania saperów – 4 mosty towarzyszące BLG, BRDM-2, 5 transporterów inżynieryjnych SKOTInż.
- kompania łączności
- kompania medyczna
- kompania remontowa
- kompania zaopatrzenia
- pluton ochrony i regulacji ruchu
- pluton chemiczny
Tradycje
Zgodnie z rozkazem nr 07/MON z 4 maja 1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oddziałów frontowych oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek, Dz. Roz. Tjn. MON Nr 5, poz. 21, pułk przyjął tradycje 13 Warszawskiego Pułku Artylerii Pancernej.
Żołnierze pułku
- Dowódcy pułku
- ppłk Badecki
- ppłk dypl. Leszek Krawczyk
- ppłk dypl. Stanisław Tarczyński
- ppłk dypl. Ryszard Gajda
- ppłk dypl. Stanisław Babiński
- ppłk dypl. Stanisław Kapusta
- mjr Marek Laskowski
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
| Korpusy pancerne | |
|---|---|
| Dywizje pancerne | |
| Brygady pancerne | |
| Pułki czołgów | |
| Bataliony rozpoznawcze | |
| Pułki artylerii pancernej | |
| Dywizjony artylerii pancernej | |
| Wyposażenie |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Photo by Radomil, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Soviet T-55 in Arms museum in Poznan, Poland.
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Armored troops branch insignia
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz