13 Pułk Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)

13 Pułk Strzelców Polskich
Historia
Państwo

 Republika Rosyjska

Sformowanie

1917

Rozformowanie

1918

Dowódcy
Pierwszy

płk Betcher

Działania zbrojne
Wojna domowa w Rosji
bitwa pod Kaniowem
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

4 Dywizja Strzelców Polskich

13 Pułk Strzelców Polskich (13 psp) – oddział piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Pułk został sformowana na bazie rosyjskiego 661 pułku piechoty w grudniu 1917 roku w składzie 4 Dywizji Strzelców Polskich II Korpusu[1]. Wiosną 1918 roku przeprowadzono reorganizację piechoty II Korpusu. 13 psp otrzymał I batalion piechoty z legionowego 2 pułku piechoty rozwiązywanej Brygady Karpackiej[2].

Pułk został rozbrojony przez Niemców w maju 1918 roku i przestał istnieć[3].

Żołnierze

Żołnierze pułku oznaczeni gwiazdką otrzymali francuski Medal Zwycięstwa „za Kaniów”[4]

Dowódcy pułku
  • płk Betcher[1]
  • płk Hipolit Nowicki *
Oficerowie
  • kpt. Leon Dąbrowski *
  • kpt. Wilhelm Lawicz-Liszka *
  • kpt. Wiktor Matczyński *
  • kpt. Jan Szostakowski *
  • por. Kazimierz Heilman-Rawicz *
  • por. Władysław Krzemiński *
  • por. Kazimierz Orłowicz-Kuta *
  • por. Alfred Pastuszeńko *
  • por. Jan Wójcik *
  • chor. Jan Berezyński *
  • chor. Edward Biernacki *
  • chor. Antoni Kassian *
  • chor. Kazimierz Krahelski *
  • chor. Ludwik Skibiński *

Przypisy

  1. a b Bagiński 1921 ↓, s. 338.
  2. Bagiński 1921 ↓, s. 358.
  3. Bagiński 1921 ↓, s. 376.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 14 października 1924 roku, s. 607-608.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie