13 Pułk Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1917 |
| Rozformowanie | 1918 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Betcher |
| Działania zbrojne | |
| Wojna domowa w Rosji bitwa pod Kaniowem | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
13 Pułk Strzelców Polskich (13 psp) – oddział piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został sformowana na bazie rosyjskiego 661 pułku piechoty w grudniu 1917 roku w składzie 4 Dywizji Strzelców Polskich II Korpusu[1]. Wiosną 1918 roku przeprowadzono reorganizację piechoty II Korpusu. 13 psp otrzymał I batalion piechoty z legionowego 2 pułku piechoty rozwiązywanej Brygady Karpackiej[2].
Pułk został rozbrojony przez Niemców w maju 1918 roku i przestał istnieć[3].
Żołnierze
Żołnierze pułku oznaczeni gwiazdką otrzymali francuski Medal Zwycięstwa „za Kaniów”[4]
- Dowódcy pułku
- płk Betcher[1]
- płk Hipolit Nowicki *
- Oficerowie
- kpt. Leon Dąbrowski *
- kpt. Wilhelm Lawicz-Liszka *
- kpt. Wiktor Matczyński *
- kpt. Jan Szostakowski *
- por. Kazimierz Heilman-Rawicz *
- por. Władysław Krzemiński *
- por. Kazimierz Orłowicz-Kuta *
- por. Alfred Pastuszeńko *
- por. Jan Wójcik *
- chor. Jan Berezyński *
- chor. Edward Biernacki *
- chor. Antoni Kassian *
- chor. Kazimierz Krahelski *
- chor. Ludwik Skibiński *
Przypisy
- ↑ a b Bagiński 1921 ↓, s. 338.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 358.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 376.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 14 października 1924 roku, s. 607-608.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
- Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. dostęp 23.10.2016
