143 Eskadra Myśliwska

143 Eskadra Myśliwska
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1933
Rozformowanie1937
Dowódcy
Pierwszypor. pil. Eugeniusz Makowski
Ostatnipor. pil. Włodzimierz Łazoryk
Organizacja
DyslokacjaGarnizon Toruń
Rodzaj sił zbrojnychWojsko[a]
Rodzaj wojskLotnictwo
PodległośćIII/4 dywizjon myśliwski

143 eskadra myśliwska (143 em) – pododdział lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Historia eskadry

143 eskadra myśliwska została sformowana na podstawie rozkazu L. 2446/tjn. org. Ministra Spraw Wojskowych z dnia 17 lipca 1933 roku i rozkazu dziennego Nr 247/1933 dowódcy 4 pułku lotniczego z dnia 30 października 1933 roku[b].

Eskadra została zorganizowana na lotnisku Toruń w składzie III dywizjonu myśliwskiego 4 pułku lotniczego i wyposażona w dziesięć samolotów PWS-10.

W listopadzie 1935 roku pododdział przejął od 142 em samoloty PZL P.7.

Na podstawie rozkazu L. 2007/tjn. II-1 Ministra Spraw Wojskowych z dnia 9 października 1937 roku eskadra została rozformowana z dniem 23 listopada 1937 roku. Samoloty PZL P.7 pomimo złego stanu technicznego zostały przekazane dla organizującej się we Lwowie 162 eskadry myśliwskiej[1].

Na bazie personelu latającego i naziemnego 143 em został sformowany III dywizjon myśliwski 5 pułku lotniczego w Wilnie. Dotychczasowy dowódca 143 em porucznik pilot Włodzimierz Łazoryk został dowódcą 152 em[2].

Personel eskadry

Dowódcy eskadry[3]
  • por./kpt. pil. Eugeniusz Makowski (X 1933 – IX 1937)
  • wz. por. Franciszek Jastrzębski (do 9 VIII 1934)
  • wz. por. Mirosław Leśniewski (25 VIII – 13 IX 1934)
  • por. pil. Włodzimierz Łazoryk (20 IX – 23 XI 1937)
Piloci

Wypadki lotnicze

W okresie funkcjonowania eskadry miały miejsce następujące wypadki lotnicze zakończone obrażeniami lub śmiercią pilota[4]:

  • 2 sierpnia 1936 zginął lecąc samolotem PZL P.7 kpr. pil. Zygmunt Nachman, który zderzył się z samolotem kpr. pil. Henryka Pietrzaka. Pomimo poważnych uszkodzeń samolotu Henryk Pietrzak wylądował bez awarii w rejonie lotniska.

Uwagi

  1. Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
  2. Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, s. 15-16, 286. Kazimierz Sławiński, Lotnisko toruńskie 1920-1945, s. 44-45 umieścił 143 em w składzie 4 plot na przełomie 1928/1929 roku.

Przypisy

  1. Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, s. 288, 346.
  2. Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, s. 288, 319-321. Kazimierz Sławiński, Lotnisko toruńskie 1920-1945, s. 64.
  3. Pawlak 1989 ↓, s. 286-288.
  4. Pawlak 1989 ↓, s. 286–288.

Bibliografia

  • Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978.
  • Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
  • Kazimierz Sławiński, Lotnisko toruńskie 1920-1945, Biblioteczka Skrzydlatej Polski, tom 20, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1983, ​ISBN 83-206-0378-1​.

Media użyte na tej stronie

Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1921–1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).