145 Pułk Piechoty (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Józef Marcickiewicz |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
145 Pułk Piechoty (145 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.
145 pp nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Był jednostką mobilizowaną dla rezerwowej 44 Dywizji Piechoty[1].
Zgodnie planem mobilizacyjnym „W” 145 pp był mobilizowany II rzucie mobilizacji powszechnej na obszarze Okręgu Korpusu Nr IV. Jednostkami mobilizującymi były: 10 pułk piechoty w Łowiczu, 18 pułk piechoty w Skierniewicach, 28 pułk piechoty w Łodzi i 37 pułk piechoty w Kutnie[2]. Dowódcy wymienionych wyżej pułków piechoty byli odpowiedzialni za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji:
- 10 pp – dowództwa 145 pp, organów kwatermistrzowskich jednostek pozabatalionowych 145 pp, kompanii gospodarczej 145 pp, kompanii zwiadowczej 145 pp, kompanii przeciwpancernej typ II 145 pp, plutonu łączności 145 pp, plutonu pionierów 145 pp i plutonu przeciwgazowego 145 pp[3],
- 18 pp – I baonu 145 pp[4],
- 28 pp – III baonu 145 pp[5],
- 37 pp – II baonu 145 pp[6].
Organizacja wojenna i obsada personalna
Organizacja wojenna i obsada personalna 145 pp we wrześniu 1939[7][8]
- dowódca pułku – ppłk piech. Józef Marcickiewicz
- I adiutant – por. Klemens Zakrzewski
- kwatermistrz – kpt. piech. Kazimierz Stefan Szul[a]
- dowódca kompanii zwiadu – por. Józef Tymoteusz Kraśniewski
- dowódca plutonu pionierów – ppor. rez. Józef Lech Zajączkiewicz
- dowódca plutonu przeciwgazowego – ppor. rez. Juliusz Staiński
- dowódca I batalionu – kpt. adm. (piech.) Bolesław Józef Blokus[b]
- adiutant – ppor. rez. Taadeusz Stanisław Fangrat
- oficer łączności – ppor. rez. Aleksander Satkowski
- dowódca 1 kompanii – por. Tadeusz Sylwester Łańcucki
- dowódca 2 kompanii – por. rez. Stanisław Korliński
- dowódca 3 kompanii – por. Jan Jarmurzyński[c]
- dowódca 1 kompanii ckm – por. Bronisław Malinowski
- dowódca II batalionu – ppłk piech. Jan Korkiewicz
- dowódca 4 kompanii – kpt. piech. Henryk Leon Machnowski
- dowódca III batalionu – ppłk piech. Ludwik Smolarz
Uwagi
- ↑ Kazimierz Stefan Szul ur. 3 grudnia 1895 był odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku komendanta 10 Obwodu Przysposobienia Wojskowego w Łowiczu przy 10 pp[9].
- ↑ Bolesław Józef Blokus ur. 30 kwietnia 1896 w Foshuta był odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie nazwiska i imion z „Blockus Bolesław” na „Blokus Bolesław Józef”[10]. 3 maja 1922, jako oficer 63 pp został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1816. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 141. lokatę w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna. W tym czasie pełnił służbę na stanowisku komendanta 18 Obwodu Przysposobienia Wojskowego w Skierniewicach przy 18 pp. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[11][12].
- ↑ Jan Jarmurzyński ur. 8 lutego 1905 w Łaznowie. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym czasie pełnił służbę w 18 pp i przebywał na kursie[13]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu X A Sandbostel, a od 17 września 1942 w Oflagu VI B Dössel[12].
Przypisy
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 343-344.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 53, 64, 76, 89, 1163.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 53.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 64.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 76.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 89.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 345.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 332, 333.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 37, 671.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 30.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 292, 672.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 95, 569.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).