14 Pułk Haubic Polowych (austro-węgierski)
| ||
Historia | ||
Państwo | Austro-Węgry | |
Sformowanie | 1885 | |
Rozformowanie | 1915 | |
Tradycje | ||
Święto | 3 lipca | |
Kontynuacja | 14 Pułk Artylerii Korpuśnej | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | płk Emil Lauffer | |
Działania zbrojne | ||
I wojna światowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Wiedeń, Steyr, Innsbruck, Neumarkt | |
Rodzaj sił zbrojnych | c. i k. Armia | |
Rodzaj wojsk | artyleria polowa | |
Podległość | 14 Brygada Artylerii 14 Brygada Artylerii Polowej 3 Dywizja Piechoty 8 Dywizja Piechoty |
Pułk Haubic Polowych Nr 14 (FHR. 14) – pułk artylerii polowej cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia pułku
1 maja 1885 roku w Wiedniu został sformowany 14. Górnoaustriacki-salzburgski Pułk Artylerii Korpuśnej (niem. 14. Oberösterreich-salzburgisches Corps-Artillerie-Regiment). Oddział został utworzony na bazie dotychczasowych Pułków Artylerii Polowej Nr 4, 8 i 12, i włączony w skład 14 Brygady Artylerii. Pułk otrzymywał rekrutów z okręgów uzupełnień nr 14 (Linz), 49 (St. Pölten) i 59 (Salzburg)[1].
W 1890 roku pułk otrzymał nową nazwę wyróżniającą „Dolnoaustriacki-morawski” (niem. 14. Niederösterreichisch-mährisches Corps-Artillerie-Regiment). W skład pułku wchodził sztab, 1., 2. i 37. dywizjon oraz depot kadry zapasowej. Od tego roku pułk otrzymywał rekrutów z całego terytorium 2 Korpusu[2].
Na początku 1892 roku ze składu pułku wyłączono 37. Dywizjon w Wiedniu i podporządkowano bezpośrednio komendantowi 14 Brygady Artylerii[3].
Z dniem 1 stycznia 1894 roku została wprowadzona w życie kolejna reorganizacja, w ramach której pułk utracił nazwę wyróżniającą[4].
W 1905 roku pułk został przeniesiony do Steyr na terytorium 14 Korpusu. W Wiedniu pozostał depot kadry zapasowej[5]. W następnym roku depot został przeniesiony do Steyr[6].
Z dniem 6 kwietnia 1908 roku weszła w życie nowa organizacja artylerii, w ramach której 14. Pułk Artylerii Korpuśnej został przemianowany na 14. Pułk Haubic Polowych, a depot kadry zapasowej na kadrę zapasową. Pozostając w składzie 14 Brygady Artylerii Polowej pułk, pod względem taktycznym, został podporządkowany komendantowi 3 Dywizji Piechoty[7].
W 1912 roku pułk został przeniesiony do Innsbrucku z wyjątkiem 2. dywizjonu, który został umieszczony w Neumarkt, i podporządkowany pod względem taktycznym komendantowi 8 Dywizji Piechoty[8][9].
Pułk obchodził swoje święto 3 lipca w rocznicę bitwy pod Sadową stoczonej w 1866 roku[10].
Skład
- Dowództwo
- 4 x bateria po 6 haubic M99[11].
Szefowie pułku
Kolejnymi szefami pułku byli:
- FML Rudolf Gerlich von Gerlichsburg (1885 – †17 VII 1891),
- FML Karl von Ludwig (1891 – †16 III 1906),
- FZM Alexander von Krobatin (1911–1915)[10].
Komendanci pułku
- ppłk / płk Emil Lauffer (1885 – 1888 → komendant 7 Brygady Artylerii)
- ppłk / płk Alois Sponner (1888 – 1891 → komendant 6 Brygady Artylerii)
- płk Wilhelm Haarmann (1891 – 1894 → komendant 10 Brygady Artylerii)
- płk Heinrich Trösch von Sowille (1894 – 1897 → komendant 7 Brygady Artylerii)
- płk Joseph Keppelmüller (1897 – 1901 → komendant 9 Brygady Artylerii)
- płk Ludwik Fiderkiewicz (1901 – 1904 → komendant 1 Brygady Artylerii)
- płk Heinrich von Brilli (1904 – 1907 → komendant 10 Brygady Artylerii)
- ppłk / płk Árpád Kiss von Nagy-Sittke (1907 – 1910 → 7. Oddział Ministerstwa Wojny Rzeszy)
- ppłk / płk Ludwig David (1910 – 1914[10])
- płk Karl Petersilka (1914 – 1915 → komendant 8 Brygady Artylerii)
Przypisy
- ↑ Anhang zum Kais. Königl. Militär-Schematismus 1885 ↓, s. 70.
- ↑ Schematismus 1891 ↓, s. 754.
- ↑ Schematismus 1892 ↓, s. 97, 771, 773, 1125.
- ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 825.
- ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 893.
- ↑ Schematismus 1907 ↓, s. 902.
- ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 151, 948.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 165, 1025.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 111, 848.
- ↑ a b c Schematismus 1914 ↓, s. 848.
- ↑ Od 1914 roku przestarzałe haubice M99 wymieniano na nowoczesne 10 cm Feldhaubitze M.14.
Bibliografia
- Anhang zum Kais. Königl. Militär-Schematismus für das k.k. Heer 1885. Enthält die Artillerie-Waffe mit rücksicht auf die mit 1 maj durchgeführte organisation. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, maj 1885. (niem.)
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.)
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1892. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1892. (niem.)
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.)
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.)
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906. (niem.)
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.)
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.)
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.)
- Juliusz Bator: Wojna galicyjska. Działania armii austro-węgierskiej na froncie północnym (galicyjskim) w latach 1914-1915. Kraków: Wydawnictwo EGIS Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-7396-747-2. (pol.)
Media użyte na tej stronie
Flaga marynarki handlowej