14 Pułk Piechoty (PSZ)
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
| Sformowanie | 1941 | |
| Rozformowanie | 1942 | |
| Tradycje | ||
| Kontynuacja | 14 Wileński Batalion Strzelców | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | ppłk Kazimierz Dudziński | |
| Ostatni | ppłk dypl. Władysław Niewiarowski | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Tatiszczewo | |
| Rodzaj wojsk | Piechota | |
| Podległość | 5 Wileńska Dywizja Piechoty | |
14 Pułk Piechoty (14 pp) – oddział piechoty Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk był formowany od 13 września 1941 roku w składzie 5 Dywizji Piechoty w miejscowości Tatiszczewo. W dniach 19-26 I 1942 pułk został transportem kolejowym przewieziony do wsi Błagowieszczanka w Kirgiskiej SRR [1]. Struktura organizacyjna wzorowana była na etacie pułku strzeleckiego Armii Czerwonej.
W dniu 5 sierpnia 1942 roku został ewakuowany z ZSRR i poprzez Iran dotarł do Iraku, a we wrześniu włączony w skład Armii Polskiej na Wschodzie. 25 października 1942 roku pułk został rozformowany. Na jego bazie zostały utworzone dwa bataliony strzelców (11 i 14) oraz zawiązki dla innych oddziałów 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty.
Żołnierze pułku
- Dowódcy pułku
- ppłk Kazimierz Dudziński (13 IX 1941 - 5 VIII 1942)
- ppłk dypl. Władysław Niewiarowski (5 VIII - 25 X 1942)[2]
- Szef sztabu
- mjr Franciszek Benrot[2]
- Dowódcy batalionu
- Dowódca I batalionu - mjr Jacek Bętkowski[2]
- Dowódca II batalionu - mjr Michał Daszczyszak[3]
- Dowódca III batalionu - kpt. Aleksander Henryk Benczer[3]
Przypisy
- ↑ Wawer 2001 ↓, s. 203-213.
- ↑ a b c Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 49.
- ↑ a b Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 50.
Bibliografia
- Harvey Sarner, Piotr K Domaradzki: Zdobywcy Monte Cassino. Generał Anders i jego żołnierze. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2006. ISBN 83-7506-003-8.
- Witold Biegański: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie. Formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1967.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa- Książka - Ruch”, 1981.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 13 Materiały Uzupełniające do Księgi Chwały Piechoty Polskiej. Londyn: 1973.
- Zbigniew Wawer: Znowu w polskim mundurze. Armia Polska w ZSRR sierpień 1941- marzec 1942.. Warszawa: Zbigniew Wawer Prod. Film. i Międzynarodowa Szkoła Menadżerów sp.z.o.o., 2001. ISBN 83-86891-71-8.
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).