14 Pułk Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1917 |
| Rozformowanie | 1918 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Machcewicz |
| Działania zbrojne | |
| Wojna domowa w Rosji | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
14 Pułk Strzelców Polskich (14 psp) – oddział piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został sformowana na bazie rosyjskiego 662 pułku piechoty w grudniu 1917 roku w składzie 4 Dywizji Strzelców Polskich II Korpusu[1]. Wiosną 1918 roku przeprowadzono reorganizację piechoty II Korpusu. 14 psp otrzymał dwa bataliony piechoty (II i III) z 2 pułku piechoty Legionów Polskich rozwiązywanej Brygady Karpackiej[2]. Rozbrojony przez Niemców w maju 1918 roku, przestał istnieć[3].
Oficerowie
- Dowódcy pułku
- płk Stanisław Machcewicz[1]
- płk Kazimierz Orlik-Łukoski
- Zastępcy dowódcy pułku
- ppłk Franciszek Korewo[4]
- Inni oficerowie
- Rudolf Brandys
Przypisy
- ↑ a b Bagiński 1921 ↓, s. 338.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 358.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 376.
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 361.
Bibliografia
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
- Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. dostęp 23.10.2016
