155 mm haubica FH70

155 mm haubica FH-70

Dane podstawowe
Państwo	RFN  Wielka Brytania  Włochy[1]
Producent	Rheinmetall
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	155 mm[1]
Długość lufy	6,022 m[1]
Donośność	24 700 m (pocisk zwykły) 31 500 m (z dodatkowym napędem rakietowym)[1]
Długość	9,8 m (w położeniu marszowym z lufą skierowaną do tyłu) 12,43 (bojowym)[1]
Szerokość	2,204 m ( w położeniu marszowym) 9,8 m (w bojowym)[1]
Wysokość	2,56 m (w położeniu marszowym) 2,192 ( w bojowym)[1]
Masa	9,3 t.[1]
Kąt ostrzału	-5° do +70° (w pionie) 56° (w poziomie)[1]
Szybkostrzelność	6 strz./min.[1]
Obsługa	7-8 żołnierzy[1]
Czas przejścia w położenie bojowe	4 min.[1]
Prędkość marszowa	100 km/h[1]

155 mm haubica FH-70 – holowana haubica polowa opracowana przez RFN, Wielką Brytanię i Włochy^[1].

W 1978 w państwach tych haubica została wprowadzona do uzbrojenia, a producentem jej jest firma Rheinmetall^[1].

Wyposażona została w lufę jednolitą samowzmocnioną, która zakończona jest dwukomorowym hamulcem wylotowym zmniejszającym energię zespołu odrzutowego o 35%. Posiada zamek klinowy o pionowym ruch klina, który w położeniu otwartym zamka wysunięty jest do góry^[1]. Oporopowrotnik hydropneumatyczny umożliwiający zmianę długości odrzutu. Odciążacz pneumatyczny, a kołyska typu korytkowego z wmontowanym w tylnej części układem zmechanizowanego zasilania amunicją. Ma dwuogonowe łoże. Do strzelania osadzona na platformie ogniowej^[1].

W pozycji marszowej lufa z łożem górnym obrócona jest do tyłu o 180° w stosunku do łoża dolnego i mocowana do ogonów. Haubica może się przemieszczać w takim położeniu samodzielnie na krótkie odległości z prędkością 16 km/h^[1]. Służy do tego napęd pomocniczy. Holowana jest ciągnikiem marki MAN (RFN), FIAT 6605 TM (Włochy) i Foden (Wielka Brytania). Oprócz amunicji standardowej NATO kalibru 155 mm jest przystosowana do wystrzeliwania pocisków kierowanych Copperhead^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 68. ISBN 83-86028-01-7.